Одговор на контрадикции во Куранот

Периодот кога се објавуваше Куранот беше познат како период на памтeње со низа на пренос, писмени записи и учење Куран според редослед. Најстарите ракописи на Куранот датираат од околу 645 година од н.е., идентификувани на Универзитетот во Бирмингем. Тие го подржуваат ставот дека текстот претрпел малку или никакви измени и дека може да датираат до година многу блиску до времето за кое се сметало дека е објавен Куранот. [Куфлан, Шон 2020]. Некои битни премиси за Куранот со кои се потврдува дека е Говор објавен од Аллах :

1. Пратеникот Мухаммед ﷺ ги помнел сите ајети (понатаму ќе се користи и зборот стихови) од Куранот.

2. Ајетите веднаш беа објавени на неговите придружници кои ги памтеа и за тоа постојат многу пишани записи.

3. Ајетите ги меморираа и рецитираа наизуст и неговите следбеници.

4. Ајетите биле рецитирани за време на молитвите многу пати. Цели поглавја беа рецитирани напамет.

5. Во текот на последните години на пратеникот Мухаммед ﷺ, повеќе пати го видел Ангелот Џибраил (Гаврил) и бил посетуван (пред кого повеќе пати го рецитирал) и целиот Куран бил преслушуван (2 пати целосно од почеток до крајот и 2 пати преслушуван годишно за време на месецот Рамазан).

Последните две точки означуваат дека редоследот на ајетите и поглавјата од Куранот бил воспоставен за време на животот на пратеникот Мухаммед ﷺ. Куранот првапат е составен во форма на книга од страна на Зејд Ибн Сабит р.а., кој ги помнел стиховите и ги запишувал во пишана форма за време на животот на пратеникот Мухаммед ﷺ.

Текстот во составената Книга беше потврден од многу асхаби кои исто така го меморираа Куранот наизуст.

При составувањето било обврзително да посведочат двајца луѓе со интегритет и да ја потврдат автентичноста.

3-тиот наследник на Мухаммед ﷺ Осман р.а. побара од Зејд Ибн Сабит р.а. и некои други асхаби на пратеникот Мухаммед ﷺ да направат уште 5 копии од Куранот. Копиите беа проверени и потврдени.

Копиите потоа биле испратени до главните центри на Калифатот.

Сите останати копии кои останаа со било каков вид на варијанта биле изгорени за да се избегне било какво несовпаѓање.

Исламофобите денес отворено изнесуваат тврдења дека Осман (р.а) наредил да се запалат сите копии на Куранот поради различната содржина. Ова не е вистина.

Го цитираме д-р. Ахмад Шафат за ова прашање:

„Западњаците можеби имаат тенденција да мислат дека муслиманските владетели отсекогаш биле тирани и диктатори кои можеле да ги принудат луѓето да прават сѐ што ќе посaкаат. Ова секако не е точно за раните водачи на муслиманите. Но, дури и да претпоставиме дека луѓето живееле во тиранија од нивните водачи, на Осман му било логистички невозможно да го контролира секој дом. Луѓето лесно можеа да ги сокријат своите различни копии на Куранот и тајно да ги пренесат на своите потомци и преку нив да ни ги пренесат нам.“

Од учењата на Куранот е дека секој муслиман треба да направи се од себе за да спречи менување или потиснување на Божјото слово. Куранот ги осудил претходните нации за менување или фабрикување на „божественото“ писмо.“

Така, во еден таков пасус читаме:

„А тешко на тие кои со своите раце пишуваат книга, а потоа велат:

„Ова е од Аллах.“, со цел незначителна корист да извлечат. И тешко

ним за тоа што нивните раце го пишуваат и тешко ним што на тој

начин заработуваат!“ (2:79).

Во следниот пасус се осудува дури и криењето на кој било дел од откровението, а уште помалку менувањето:

„Тие што ќе ги кријат јасните докази коишто Ние ги објавивме, и Вистинскиот пат откако на луѓето во Книгата им го означивме, Аллах ќе ги проколне, а ќе ги проколнат и тие што проколнуваат. Исклучок ќе бидат тие што ќе се покајат и што ќе се поправат, и што тоа јавно ќе го исполат; на таквите Јас ќе им простам, бидејќи Јас сум Тој што го прима покајанието и Милостив сум.…“ (2:159-160).

Уште од почетокот на објавата на Куранот, од првите муслимани се очекува да ја исполнат обврската наведена во овие цитати дури и ако тоа значело губење на нивните животи. Самиот факт што текстот чии копии ги испрати Осман беше прифатен низ муслиманскиот свет, и од неговите пријатели и од непријателите, како и фактот дека ниту еден друг текст никогаш не бил изнесен како алтернатива на постоечкиот, докажува дека текстот испратен од Осман бил автентичен.

Покрај зголемениот број на грешки при копирање, веројатно постоела уште една причина за објавување на стандарден текст. Претходно забележавме две особености на арапскиот јазик: разлики во писмото и отсуство на самогласки. Овие, исто така, можеа да резултираат со конфузија. Чекорите што ги презеде Осман ефективно го решија проблемот предизвикан од првата особеност: разликите во писмото. Во понатамошниот текст ќе следат некои од најбитните наводни „контрадикции“ кои сметавме дека се вредни за одговор кои се наведени за Куранот и одговор на истите.

1. Дали Аллах испратил опоменувачи пред Мухаммед ﷺ ?

Аллах испратил опомени до секој народ (10:47, 16:35-36, 35:24), а Ибрахим и Ишмаил ја посетиле Мека и ја изградиле Каба (2:125-129). Сепак, Мухаммед ﷺ е испратен кај народ кој никогаш претходно немал гласник. (28:46, 32:3, 34:44, 36:2-6).

„…а Ние те испративме како милост од Господарот твој за да ги опоменуваш луѓето на кои, пред тебе, не им дошол никој кој би ги опоменал, за да се опаметат“ (Куран, 28:46)

„..а тие велат: „Тој ја измислува!“ Не, таа е Вистината од Господарот твој за да го опоменуваш народот на кој пред тебе не му дошол никој за да го опоменува, за да се упатат по Вистинскиот пат..“(Куран, 32:3)

(Се мисли и потенцира за народот во тоа време додека живее Мухаммед ﷺ)

„Тие се колнеа во Аллах со најтешката заклетва, дека, подобро од кој било народ ќе бидат истрајни на Вистинскиот пат – само ако им дојде тој што ќе ги опоменува. И кога им дојде тој што опоменува, неговото пристигнување само им ја зголеми одбојноста (кон праведноста)“ (Куран, 35:42) (се однесува пак на арапите во генерацијата која го сретнала Мухаммед ﷺ и таа што претходела)

„..ти навистина си меѓу пратениците (О Мухаммеде) на вистинскиот пат; испратен од Семоќниот, Семудриот, за да можеш да го опоменеш народот чии татковци никогаш не биле предупредувани, па затоа се невнимателни.“ (Куран, 36:2-6) Тука се мисли на претходните генераци на Мухаммед ﷺ а никако на генерацијата која е во времето на Ибрахим ﷺ)

Друг превод може да биде и на начин кој парафразираме: Треба да ги предупредите луѓето за истото за што биле предупредени нивните предци, бидејќи тие живеат во невнимание. Ако се земе првото значење, како што е дадено погоре во текстот, предците би имплицирале на предците од непосредното минато, бидејќи во античко време во Арабија се појавиле неколку пратеници за кои знаеме од Куранот меѓу кои бил и Ибрахим (Аврам). И ако се усвои второто значење, тоа би го подразбирало следново како начин на кој парафразираме: Оживејте ја и освежете ја пораката што на предците на овој народ им била пренесена од прaтениците во минатото, бидејќи овие луѓе ја заборавиле. Очигледно, нема противречност меѓу двата превода и, што се однесува до значењето, секој е точен на свој начин.

Овде може да се појави сомнеж: како можеле предците на една нација на која не им бил испратен предупредувач во одредено време во минатото, да бидат одговорни за нивното отстапување во тоа време? Одговорот би бил следен. Кога Аллах испраќа Пратеник на овој свет, влијанието на неговата порака и учење се шири надалеку и се пренесува од една генерација на друга. Сè додека ова влијание останува и сè додека продолжува да се појавуваат вистински следбениците на Пратеникот кој се појавил, такви луѓе кои ја одржуваат неговата порака за водство останува свежа и не може да се каже дека во тој временскиот период таа генерација е без водство. И кога влијанието на учењето на Пратеникот згаснува, или учењето е манипулирано, назначувањето на друг пратеник станува неизбежно. Пред доаѓањето на Пратеникот ﷺ, влијанието на учењето на пратениците Авраам, Исмаил, Худ, Салих, Шуаиб и Мојсеј и Исус (мир над сите нив) можеше да се види насекаде во Арабија и од време на време тие се појавуваа меѓу Арапите, или им доаѓа однадвор, луѓе, кои ги оживеале нивните учења. Кога влијанието требаше да згасне, а вистинското учење стана искривено, Аллах го испрати Мухаммед ﷺ, и направи такви услови што неговата порака не може ниту да се избрише ниту да се манипулира. Тоа го потврдува и следните ајети:

„И ова е Книга што Ние ја објавивме, благословена; следете ја, тогаш, и бидете богобојазливи, Аллах, можеби, за да ви се смилува! И да не кажете: „Книгата, секако, е објавена до два народа пред нас и ние, навистина, не можевме да ја читаме.“ Или да не кажете: „Книгата да ни беше нам објавена ќе бевме од нив поупатени.“ И објаснување ви дојде, навистина! Од Господарот ваш. И Патоказ и Милост. Па, кој е поголем зулумќар од оној кој фрла лага врз ајетите Аллахови и кој од нив се врти? А Ние со тешка мака ќе ги казниме тие што од доказите Наши одвраќаат, затоа што тоа постојано го прават! (Куран, 6:155-157)

„Но Ние не им дадовме Книги кои би можеле да ги изучуваат, ниту им испративме пратеници пред тебе како опомена.“ (Куран, 34:44)

Односно, ниту книга од Бога не им дошла пред ова, ниту пратеник, кој би можел да ги научи да се поклонуваат и да му служат на други освен на Единиот Бог -Аллах џ.ш.. Затоа, тие ја негираат поканата за Еднобоштво дадена во Куранот и пренесена од Мухаммед ﷺ поради пусто незнаење, а не врз основа на какво било знаење. Тие всушност немаат овластување за тоа што го прават.

„Што! Дали пред ова им дадовме Книга за која се држат?“ (Куран, 43:21 ) Поисправен превод би бил: Или, пак, претходно им дадовме Книга по чии упатства се држат (со обожавање на ангели) – ова означува неправилно постапување и немање дозвола за такви дела во минатото на кои се повикуваат.

Заклучоците наведени погоре водат до неколку наводни противречности бидејќи ајетите укажуваат дека ниту еден предупредувач не бил испратен до Арапите и ниту една книга не им била дадена до времето на Мухаммед ﷺ., но тие се објаснети преку други ајети:

„О следбеници (народи) на Писмото (Библијата)! Сега дојде до вас Пратеникот наш, кој ви ги разјаснува работите, после прекинот на (низата) пратеници, за да не кажете: „Не дојде кај нас ниту радосна вест, ниту опоменувач. .” Но сега ви дојде оној кој носи радосни вести и опоменувач)“ (Куран, 5:19). Ова значи дека низата била прекината и дека изгубеното знаење кога ослабнало до толкава мера да повеќе нема кој да ги води се појавува Пратеник на милоста, Веровесник, кој ќе ги избави луѓето од паганството и ќе ги упати на вистинскиот пат на верувањето. А Аллах најдобро знае.

Пратениците Исмаил ﷺ и Ибрахим ﷺ, беа навистина Аллахови гласници, беа пратеници на Аллах, но ајетите наведени се упатени до Арапите од пред 600 г. пред Мухаммед ﷺ и неговата појава. Општото значење е изведено од контекст на зборовите кои укажуваат на сосема една друга конотација, а која е доказ за исправноста на Куранот, а не некакви противречности кои поради јазична терминологиај и превод ја губат смислата на вистинското разбирање на зборовите.

2. Што ќе биде храна во Пеколот?

Храната за луѓето во пеколот ќе биде само „Дари“ [88:6] или само валкан гној [69:36], или ќе јадат и од дрвото Зеккум [37:62]? Овие ајети според критичарите сочинуваат противречности.

А тие би можеле да ги конципираме како:

„А дали е подобра таа гозба или дрвото Зеккум,“ (37:62) е во спротивност со „јадењето само Дари (и кога друга храна освен трње нема да има,)“ (88:6). „Јадењето од дрвото Зеккум“ (37:66) е во спротивност со „ниту друга храна освен помии,“ (69:36)

Одговор.

Најпрвин да кажеме,

Има 7 порти во пеколот и со тоа би имало различни нивоа на пеколот, а со тоа и различни казни. Џехенем, лаза, сакар, хутама, џахим, сеир и хавија се само некои од арапските изрази користени за нив. Храната која е како казна во различни нивоа може да биде различна.

Второ, во Поглавје Хакка, се споменува дека на одреден тип на злосторници ќе им се даде одреден вид храна и тоа ќе биде нивната единствена храна.

Заклучок:

Храната на жителите на пеколот би се определувала според типот на луѓето, па дури и според локацијата или нивото на пеколот.

Значи,

a. Зеккум, локацијата е спомнат во 37:64, т.е. дното на пеколот.

б.Нечист гној. Тоа би била единствената храна за оние кои:

Им беше дадена власт (69:29).

Беа богати (69:28).

Не веруваа во Аллах (69:33).

Не го поттикнуваа хранењето на сиромашните (69:34).

в. Слично на тоа, „даре“ би била единствената храна за одреден тип на злосторници или во одредено ниво на пеколот. А Аллах најдобро знае.

3. Колку ангели предизвикуваат одредени луѓе да умрат

Критичарите тврдат:

Куранот вели дека еден ангел или неколку ангели предизвикуваат одредени луѓе да умрат и да им ги одземат душите. (Поглавје, 4:97, 16:28, 32:11)

Куранот ги осудува оние кои обожаваат некого освен единиот Бог (на пример ангели или светци), бидејќи тие не можат ниту да создадат, ниту да дадат живот, ниту да предизвикаат некого да умре. Сепак, Куранот вели дека еден ангел или неколку ангели предизвикуваат одредени луѓе да умрат. Дали е еден ангел на смртта или има повеќе?

Одговор:

Ангелите ги одземаат душите на живите луѓе, предизвикувајќи ги да умрат, според божествениот поредок. Според исламското верување, душата кога го напушта телото заминува во Барзах, состојба на исчекување, додека не дојде Судниот ден. Кога некој ќе умре, Ангелот на смртта, ја отстранува неговата душа од телото. Бог испраќа два ангела да ја испрашуваат душата што чека.

„Кога ангелите ќе им ги земаат душите на грешниците, ќе прашаат: „Што се случило со вас?“ „Бевме немоќни на Земјата!“ – ќе одговорат. „Зарем Аллаховата Земја не е пространа и зарем не можевте некаде да се иселите?“ – ќе им кажат тие. Затоа нивното престојувалиште ќе биде џехеннемот, а тој е ужасно живеалиште!“ (Куран, 4:97)

Аллах (џ.ш.) вели (толкување на значењето): „Кажи: „Ангелот на смртта, кој е поставен над вас, ќе ви ги земе душите, а потоа ќе бидете вратени кај вашиот Господар“. (Куран, 32:11)

Тие не го прават тоа поради нивна лична желба, туку да ја следат наредбата на Аллах и не е само еден ангел надлежен во таа мисија.

Со тоа е јасно дека повеќе ангели учествуваат во одземањето на душата, но нивните конкретни задачи не се исти при пренесувањето на душата во Берзахот и понатака во задгробниот свет.

4. Кој трпи загуба ако Пратеникот погрешил?

Прашање. Во Поглавје 34:50 му се заповеда на Мухамед ﷺ да каже: „Ако заталкам, ќе заталкам на своја штета“, што е „сериозна“ грешка во Куранот, како и спротивно на учењето на Куранот во голем број други ајети и укажува дека Мухаммед погрешил ?

Одговор:

Ајетот гласи : „Кажи: „Ако заталкам, ќе заталкам на своја штета, а ако сум на Вистинскиот пат, тоа е поради тоа што Господарот мој ми го објавува; Тој, навистина, сè слуша и блиску е.“(34;50)

Прво, ајетот започнува со „ако“. Значи, тоа скршнување е дефинирано со услов многу битен и скоро невозможен „ако“. „Ако“ Мухамед, саллалаху алејхи ве алихи весалам, погрешил или заталкал, тогаш не можел да продолжи да го кажува Куранот.

„Тој е Објава од Господарот на световите! А да изнесуваше тој какви било зборови(лажни) против Нас, Ние со десницата би го зграпчиле, а потоа главната вена би му ја пресекле, и никој меѓу вас не би можел од тоа да го одбрани.“(Поглавје 69 ;43-47).

Но, бидејќи нашиот чесен пратеник Мухаммед ﷺ продолжил да го проповеда и пренесува Куранот, тоа значи дека всушност, Тој бил потполно и апсолутно исправен и прецизен. Тој бил воден од Аллаховата објава. Вториот услов „навистина“ споменат во ајетот е оној кој се исполнил и кој бил вистинит за пратеникот Мухаммед ﷺ и битен за нас да го прифатиме неговиот говор. Потврда е друг ајет од Куранот, „па потпри се на Аллах; навистина, ти си на јасната вистина“. (Поглавје, Немл 79)

Забележете дека не постои „ако“ во ајетот кој е споменат, но има збор “навистина“, така што вистинскиот услов е исполнет за претеништвото на Мухамед ﷺ. кој беше на јасна вистина, водена од Аллаховата објава.

5. Дали е дозволено да стапиш во брак со христијанка ?

Куранот им забранува на верниците да се омажат за идолопоклоници
(Поглавје, 2:221),

„Не мажете вернички за идолопоклоници сè додека не станат верници; навистина, робот-верник е подобар од идолопоклоникот, макар и да ви се допаѓа...“, а христијаните ги нарекува идолопоклоници и неверници (9:28-33), но сепак им дозволува на муслиманите да стапат во брак со христијанки (Куран, 5:5) :

„Од сега ви се дозволува сета убава храна; и ви се дозволува храната на тие на кои им е дадена Книгата, и вашата храна им е дозволена на нив; и чедните вернички ви се дозволени, и чедните ќерки на тие на кои им е дадена Книгата пред вас, кога нивните венчални дарови ќе им ги дадете со намера со нив да се ожените, а не со нив да блудничите и за љубовници да ги земате.“

Куранот зборува за најмалку 4 секти на христијаните, 2 секти на Евреи и неколку видови муслимани (муслимани, му’мин, мутакин, мунафик итн.).

Стихот 9:28-33 се спротивставува на теологиите на одредени секти на Следбениците на Книгата.
Стих 30 ја спомнува сектата во која не верува во Животот после смртта.
Стих 31 ја споменува сектата што верува во концептот „Божји Син“.
Стих 32 ја споменува сектата која ги почитува нивните монаси и рабини до ниво на идолопоклонство.

Како што е прикажано во горните ајети, Куранот го промовира монотеизмот и ги признава монотеистичките следбеници на Книгата. Така, бракот со нив е дозволен. Погледнете го ајетот подолу:

„Тие што веруваа, и тие што беа евреи, христијани и Сабијци, а веруваа во Аллах и во другиот свет и правеа добри дела – навистина ги очекува награда од Господарот нивен; и за нив нема страв и тие нема да тагуваат.“ (Куран 2:62)

„Аллах на Судниот ден навистина ќе ги одвои верниците од евреите, Сабијците, христијаните, огнопоклониците и многубошците. Аллах е навистина известен за сè.“ (22:17)

Сабијци се народ кој живеел во Мосул, Ирак, кои изговарале „Ла илахе иллаллах“ – (не постои друго божество достојно за обожување освен Аллах), го читале Зебурот (Псалмите на Сабијците) и не биле ни евреи ни христијани.

И денес постојат неколку групи на христијаните кои не го прифаќаат концептот на Тројство. Главните групи се:

Кристаделфијанци,
Христијански конгреси, (познато како Собири на христијаните.)
Христијанска наука,
Црква Христова,
Црквата на Исус Христос и светците од подоцнежните дни (Мормони),
Црква на блажената надеж, (една од групите инаку позната како Црква на Бога на Аврамската вера)
Духоборци,
Иглесија на Кристо,
Јеховини сведоци,
Членови на Меѓународната црква Божја,
Молоканите,
Пресвета Божја Црква во Христа Исуса,
Саботарите и многу др.

Така што тоа што е сигурно е дека е дозволено да се има брак со христијанка која нема да верува во концептот на тројството или ќе го признава или фаворизира исламскиот концепт на верување во Исус како Божји пратеник како што било верувањето во ранохристијанскиот период и зачеток на црквата.

6. Дали Аллах ќе ги награди за добрите дела неверниците?

Поглавје 9:17 и 9:69 јасно вели, не. Меѓутоа, поглавје 99:7, имплицира да. Поглавје 2:62 им ветува на христијаните награда за нивните добри дела. Но, Поглавје 9:28-33; 5:17, 72-73 ги нарекува христијаните идолопоклоници, а Поглавје 9:17 многу јасно вели дека идолопоклониците нема да имаат награда?

Освен оваа општа изјава во Поглавје 99:7, Куранот на Евреите и на христијаните експлицитно им ветува награда за нивните добри дела:

„Тие што веруваа, и тие што беа евреи, христијани и Сабијци, а

веруваа во Аллах и во другиот свет и правеа добри дела – навистина ги очекува награда од Господарот нивен; и за нив нема страв и тие нема да тагуваат.“ (Куран, Поглавје 2:62)

Овој пасус ветува дека за нив „нема страв“ и „нема да тагуваат“ може да значат само дека ќе одат во рајот, а не во пеколот, што е дури и повеќе од одредена награда за некои добри дела.

Ибн Абас р.а. кога ги толкува овие стихови укажува дека Аллах не прифаќа никакво дело или работа од никого, освен ако тоа не е во согласност со Аллаховиот Закон преку Пратеникот Мухаммед ﷺ. Секој што го следел водството на својот Пратеник (кој бил испратен во одредено време во човечовата историја) бил на правиот пат, следејќи го правилното водство и бил спасен во времето во кое го воспоставил. (Тефсир на Ибн Кесир, Коментар на Поглавје 2:62)

Верата на Евреите била прифатена кај оние кои се држеле до учењето на Тората и праксата на Мојсеј додека не дошол Исус. Кога Исус дошол оние кои се држеле до учењето на Тората и ја следеле праксата на Мојсеј и ако не го оставиле него и неговото учење и не го следеле Исус, тогаш тие би биле грешни. А правоверни христијани се оние кои се држеле до учењето на Евангелието и законот на Исус и биле верници во Единиот Бог додека не дојде пратеништвото на Мухаммед ﷺ. Така што оние кои не го следат Мухаммед ﷺ и велат дека следат од учењето на Исус и Евангелието и тоа што го практикуваат, тогаш истото не е правилно. (Тефсир Ибн Кесир, Коментар на Поглавје 2:62)

Значи, Поглавје 2:62 зборува за оние правоверни Христијани и Евреи кои се држеле до вистинските учења на претходните повикувачи или пратеници и до вистинските неизменети откровенија на Бог.

Со тоа не постои контрадикција во наведените ајети и христијаните и Евреите кои нема да ја следат вистината и јасниот патоказ кој им дошол нема да влезат во Рајот. Оние христијани и евреи кои ќе поверуваат во пораката на Исламот и она со што дошол Мухаммед ﷺ, тие ќе бидат спасени и тие ја добиваат ветената награда и ќе бидат од оние кои нема да постои страв, ниту тагување.

Пример за ова е Варака ибн Навфал кој бил роднина на родителите на Хатиџа, првата сопруга на пратеникот Мухаммед ﷺ. и бил син на Мухаммедовиот прадедо, Хашим ибн Абд Менаф, полубрат на Навфал ибн Абдул Менаф. Варака бил христијански евионитски свештеник и е почитуван во исламската традиција како еден од првите монотеисти кои поверувале во пратеништвото на Мухаммед ﷺ.

Според исламските извори, Варака бил евионитски христијански свештеник кој живеел во Мека и бил еден од оние коишто направиле детално проучување на Евангелието и Стариот Завет. Варака бил еден од верниците во времето на незнаење (ехлул фетра), што значи дека тој бил верник и пред пратеништвото на Мухаммед ﷺ. Ова укажува дека евионитите (ранохристијанскот учење) имале вистинско верување во Аллах, и дека нивното верување во врска со Исус било примено кај Бог. Варака често размислувал и одел да се моли покрај Ќаба и ги читал библиските текстови на оригиналниот јазик.

Кога му стигнала првата објава, Мухаммед, ﷺ, бил сам во пештерата Хира (место каде често одел да размислува за животот и Бог) кога го му се појавил Архангел Гавриил (Џибрил) тој се уплашил и возбудил, а кога дошол дома сопругата Хатиџа била покрај него. Преданието од Ајша, р.а. говори: „Хатиџа потоа го придружуваше нејзиниот братучед Варака бин Навфал бин Асад, кој во предисламскиот период бил христијанин и го познавал хебрејското писмо. Тој ќе пишуваше од Евангелието на еврејски колку што Бог посакал да пишува. Тој беше еден стар човек и го беше изгубил видот. Кога му било пренесено за првото откровение на Мухаммед ﷺ, тој го препознал неговото пратеништво. Хатиџа му кажала на Варака: „Слушни ја приказната за твојот внук, о мој роднина!“, Варака запрашал „О мој внучко! Што си видел?“ Божјиот пратеник го опишал она што го видел и го слушнал.

Варака рекол: „Тоа бил Архангелот (Jibra-eel – Гаврил) кој Бог го испратил на Мојсеја.“
Варака го препознал неговиот повик за пратеништво како веродостоен, а исламската традиција раскажува за Варака дека рекол: „Се колнам во Оној во чиишто раце е мојот живот, ти си Пратеник на овој Уммет! Тебе ти дошол Божјиот повереник кој што му доаѓал и на Муса.“ Посакувам да сум млад и да можам да поживеам до времето кога луѓето ќе те прогонат. „Божјиот пратеник запрашал: „Дали тие ќе ме протераат?“ Варака одговорил потврдно и кажал: „Секој човек кој

дошол со нешто слично со она што ти го носиш бил третиран со непријателство, и ако е пишано да останам жив до денот до кога ќе бидеш отфрлен, тогаш јас силно би те поддржал.“

Но, по неколку дена, Варака починал, а Божествената Објава престанала да доаѓа одредено време. Варака по доаѓањето на Мухаммедовото пратеништво, препознавајќи го од старите ракописи, на тој посебен начин го прифаќа исламот а во подоцнежните записи, е вброен меѓу следбениците на Мухаммед. Мухаммед во една прилика за Варака кажал: „Не клеветете го Варака ибн Навфал зашто видов дека тој ќе има една или две градини во Рајот.“(Сахих ел Џами-Сагир, 6/1534, бр. 7197)

На таквите и слични христијани на Варака им следува рајот и рајските градини и тие нема да бидат од оние кои ја одбиле пораката на Вистината.

7. Од што е создаден човекот?

Од што е создаден човекот? Згрутчување на крвта (96:1-2), вода (21:30, 24:45, 25:54), „одбрана“ (т.е. посебна) глина (15:26), прашина (3:59, 30:20, 35:11), земја (11:61), капка згрутчена течност (16:4, 75:37) и др.

“Ние човекот, навистина, го создадовме од глина одбрана,” (Муминун, 23:12)

Одговор:

Сѐ во Вселената го почитува Аллаховиот закон и Неговата одредба. Сѐ што постои Го велича и Го слави Аллах. Па и човекот кој е создаден од посебна глина. Кога ќе се анализира телото на човекот ќе се дојде до заклучок дека тоа се поклопува со 18 елементи кои ги содржи Земјината кора.

Најбитните меѓу тие елементи се: кислородот, силициум, алуминиум, железо, калциум, натриум, калиум, водород, хлор, јод, фосфор, олово, бакар, сребро, јаглен и цинк. Фактот дека човекот е создаден од посебна глина, но истиот израз, иако е спомнат во Книгите на Библијата, не е сличен на зборот “сулала” (бит екстракт, суштина), кој во себе вклучува биолошка суштественост и истата се поклопува со современите научни знаења.

Сите живи суштества во најголем дел се состојат и од вода. На пример, човечкото тело содржи две третини вода. Кога нема да се внесе вода неколку дена доаѓа до дехидрација во човечкото тело и настапува смрт. Крвта на сите живи суштества содржи 55% плазма, а таа исто така се состои од 90% вода..

“ …и дека Ние од водата се живо создаваме? Па зарем нема да веруваат?” (Ел Енбија, 21:30)

Згрутчување на крвта како превод во (96:1-2) и зборот „алак“ кој е во арапски оргинал не значи „крв“ или „згрутчување“ на крв, но поради одредени својства на крвта, покрај други работи називот се користел и за крв. Вистинското значење на зборот, како што би било очигледно од анализата на сите значења наведени погоре, е сè што се држи или виси на нешто друго. Зборот се користел за крв, поради добро познатото својство на крвта да биде леплива, штом ќе почне да се суши. Зборот се користел и за кал, поради неговата очигледна особина да се лепи до рацете. Зборот се користел за бескрајна омраза или љубов, бидејќи таквите емоции се држат до срцето. Зборот се користи и за мал инсект кој цица крв (пијавица), бидејќи се лепи за пленот. Зборот се користи и за тој дел од дрвото, кој е на дофат на животните кои пасат, бидејќи животните се лепат за тој дел од него. Значи зборот укажува на нешто што се држи прикачено до изворот од кого зема нешто и го користи.

Кога Куранот вели: „Тој го создаде човекот од „алак“, муслиманските научници го протолкуваа тоа како „згрутчување на крвта“. Тоа не беше затоа што зборот „Алак“ значеше „згрутчување на крвта“, туку затоа што муслиманските научници сметаа дека во овој стих имплицира „згрутчување крв“. Ако, поради проширувањето на човечкото знаење, денес сме во позиција да знаеме дека детето никогаш не е „згрутчување на крвта“, сега можеме безбедно да кажеме дека толкувањето на муслиманските научници не било точно. Доколку Куранот не беше достапен на неговиот оригинален јазик, како што е генерално е случајот со книгите, муслиманите не би имале друга опција освен да признаат дека Куранот има „научна грешка“ во него. Но, случајот со Куранот е сосема различен од тие други книги. Сè уште е на оригиналниот јазик. И зборот првично користен од Куранот (`alaq) не се користи само за згрутчување на крвта. Тоа всушност се однесува на „нешто што се лепи“ (како полусушена крв, кал)

Едното е создавањето на Адам (првиот човек), а другото е создавањето на синовите Адамови. Адам, е создаден од вода/прашина/глина итн, додека неговото потомство е создадено од „капка сперма“. Овие две креации се всушност две различни фази во создавањето на човекот. Првиот човек е создаден од прашина, а подоцна, неговото потомство е создадено од „алака“, која се развила од „нутфах“ (капка сперма). Самиот Куран се осврнал на овие две различни фази на создавање во Ел-Сеџда, 7-8, каде што Куранот вели:

„Кој ја создаде секоја ствар во најдобар облик, и Кој, создавањето на човекот, го започна од глина, а потоа го создал своето потомство од капка избрана течност.“

Така, сите тие ајети кои се однесуваат на „алак“, „нутфах“ и слично всушност се однесуваат на создавањето на потомството на Адам, кое според самиот Куран се разликувало од создавањето на Адам. Затоа, темата на овие стихови не е во спротивност со онаа на другите, бидејќи двете групи се однесуваат на две различни работи. Така, Ел-Алек 96: 1-2, Ел-Нахл 16:4 и Ел-Кијама 75: 37 ќе треба да се отстранат од списокот со спротивставени стихови.

Сега, по отстранувањето на овие ајети, ни остануваат следните наводно „контрадикторни“ изјави на Куранот:

Човекот бил создаден од вода (21:30, 24:45, 25:54)
Човекот е создаден од прашина/почва (3:59, 30:20, 35:11)
Човекот бил направен од избрана [исклучително сува] глина од црна смрдлива кал (15:26)
Човекот е воскреснат од земјата (11:61)
Покрај овие ајети, Ал-Сафаат 37:11 дава уште поинаква слика, бидејќи вели дека човекот е создаден од таква почва што се лепи за нечии раце, или леплива почва. Навистина не знаеме која е контрадикторноста во овие стихови. Секој со малку литературна смисла може да види дека овие ајети не се контрадикторни. Ако некој каже дека сум направил Нес кафе (почва) и потоа каже дека сум направил Нес кафе од вода , а потоа каже дека сум го направил од раствор од кафе и вода (кал, леплива земја), а потоа вели дека го направив ова од исушен раствор од Нес и топла вода (избрана глина од црна кал) и потоа рече дека ја добил од апарат (изникнал од земја), некој може да каже дека изјавите се контрадикторни. Но, сосема е очигледно дека не се. Овие изјави нè информираат не само за главните состојки на Нес кафето (човек), туку ни даваат и некои информации во врска со фазите од кои биле направени да поминат овие состојки за крајното производство на Нес кафето (човекот).

Ги извлекуваме следните заклучоци:

Две главни состојки во создавањето на човекот се почвата и водата;

Почвата и водата добија облик на леплива кал;
Лепливата кал се остави да се исуши додека не стане тврда (избрана глина);
Целокупниот процес почнувајќи од мешањето на почвата и водата до раѓањето на човекот се одвивал на оваа планета наречена „земја“.

Во исламот, се верува дека луѓето биле создадени од Аллах од различни елементи како што се глина, вода, посебен вид глина, прашина и други елементи споменати во Куранот. Куранот вели дека „Го создадовме човекот од екстракт од глина“ (23:12). Идејата е дека сите живи суштества во универзумот се придржуваат до Божјите закони и заповеди и дека сè што постои е одраз на Божјата моќ и слава. Ова го вклучува создавањето на луѓе кои се направени од посебен вид глина. Човечкото тело е составено од 18 елементи кои се наоѓаат во земјината кора, вклучувајќи кислород, силициум, алуминиум, железо, калциум, натриум, калиум, водород, хлор, јод, фосфор, сребро, злато, цинк и други. И покрај тоа што идејата дека луѓето се создадени од глина е спомната во Библијата, таа не е исто што и терминот „душа“ што се однесува на биолошката и духовната суштина на едно суштество.

8. Колку периоди(етапи) на создавањето постојат?

Поглавје 7:54, 10:3, 11:7 и 25:59 јасно кажуваат дека Бог ги создал „небото и земјата“ за шест дена. Но, во 41:9-12 деталниот опис на постапката за создавање наликува дека се собрано изнесува осум дена. Исто така Аллах ги создава небото и земјата за шест дена [7:54] но потоа повторно се тврди дека, Тој веднаш создава [2:117], „Биди! и тоа „Бива“ “.

„Господарот ваш е Аллах, кој небесата и Земјата во шест периоди ги создаде, а потоа над Аршот се воздигна. Тој со темнината на ноќта го прекрива денот, која во чекор го следи, а Сонцето и Месечината и ѕвездите се покоруваат на волјата Негова. Само Тој создава и управува! Возвишен нека е Аллах, Господар на сите светови! “ (Ел Араф, 7:54)

Во времето пред 1400 години се сметало дека Земјата е центар на светот и тврдењето дека Земјата е со сферен облик и дека нешто околу неа се замотува (кевере) било доста чудно.(Види 31:29) Ако се насочиме кон текстовите од многуте преводи на Куранот, ќе прочитаме, аналогно на она на што нè учи Библијата, дека во последната Објава процесот на создавањето, исто така, се протега во период од шест дена. Не би смееле да им забележиме на преведувачите зошто арапскиот збор го превеле според неговото највообичаено значење. Обично така се искажуваат преводите и во Куранот може ова да се прочита за цитатот 54 од поглавје 7:

– “Господарот ваш, навистина, е Алах кој ги создаде небесата и Земјата за шест дена…”(Ел Араф, 54)

Зар не би можело, никако не отфрлајќи го овој начин на видување, да го разгледаме проблемот одблизу и да ги испитаме можните значења кои во самиот Куран, а уште поопшто земено, и во јазикот на тоа време, може да го има зборот кој бројните коментатори и понатаму го преведуваат со зборот „ден“ со „јевм“, во множина ајам, на арапски.

„ …а само еден ден кај Господарот твој траевколку илјада години според вашето сметање.“ (Ел Хаџ, 22/47)

– Поглавје 32, цитат 5:

„Тој управува со сè, од небото до Земјата, а потоа сето тоа Нему Му се враќа во Денот кој, според вашето сметање на времето, трае илјада години.“(Ес Сеџда, 5)

– Поглавје 70, цитат 4:

“Кон Него се качуваат мелеците и Џибрил во денот кој педесет илјади години трае“ (Ел Мариџ, 4)

“ …во временскиот период (јевм) кој изнесува педесет илјади години;”

Фактот дека зборот јевм може да означува еден временски период сосема поинаков од оној на кој ние му го даваме значењето ден, многу рано ги зачудил коментаторите кои, природно, ги немале сознанијата што ги имаме ние за траењето на фазите на формирањето на Вселената. Во средниот век од нашата ера, Абу ал Сауд, кој не можел да има претстава за денот онака како што го дефинирала астрономијата, со оглед на ротацијата на Земјата, тврдел дека во врска со создавањето не треба да мислиме на “поделба на денови”, во значењето што ние обично им го даваме, туку на “фази” (на арапски, навбат).

Модерните коментатори ја преземаат оваа интерпретација. Јусуф Али(1934), во својот коментар на секој ајет кој се однесува на фазите на создавањето, инсистира на потребата зборовите, на друго место преведени со значењето „ден”, всушност, да се земат со значењето „долги периоди”, „етапи”. Може да се прифати дека Куранот, во етапите на создавањето на светот согледува долги временски периоди кои ги означува со бројот шест. Навистина, модерната наука не им дозволила на луѓето да утврдат дека имало шест етапи на комплексен процес кој довел до формирањето на вселената, но таа формално докажала дека се работи за мошне долги временски периоди, во врска со кои „деновите”, како што ние ги сфаќаме, би биле несериозни.

Постојат коментатори на Куранот (муфесири) кои се традиционалисти и кои сметале дека должината на траењето на „денот“ е 1000 дена , меѓу нив се Ибн Абас, Ибн Кесир, Муџахид, Дахак, Кааб ,како и Имам Ахмед и Ибн Џерир.

„Аллах, Небото и Земјата и она што е помеѓу нив во шест временски периоди ги создаде, и потоа над Аршот се воздигна(над Престолот застана); вие, освен Него, немате ни заштитник ниту посредник, па зошто не се вразумите?“ (Ес Сеџда, 32:4)

За разлика од библиската приказна каде за Земјата се тврди дека е стара 6000 години, такво нешто не постои во Куранот, туку говорот на Куранот укажува на периоди во создавањето на Земјата. Може да се прифати дека Куранот, во етапите на создавањето на светот согледува долги временски периоди кои ги означува со бројот шест. Навистина, модерната наука не им дозволила на луѓето да утврдат дека имало шест етапи на комплексен процес кој довел до формирањето на Вселената, но таа формално докажала дека се работи за мошне долги временски периоди, во врска со кои “деновите”, како што ние ги сфаќаме, би биле неразбирливи. Еден од најдолгите ајети во Куранот кој се однесува на создавањето, го евоцира, ставајќи ги еден до друг, описот на земските и описот на небесните збиднувања. Станува збор за цитатите 9 до 12, од поглавјето 41 каде Единиот Бог му се обраќа на Пратеникот:

– „Кажи: „Зарем вие навистина не сакате да верувате во Тој што ја создаде Земјата во два временски периоди – и уште други за рамни Му припишувате? Тоа е Господарот на световите!

– Тој низ неа неподвижни планини создаде и благословена ја направи и производите нејзини на неа ги одреди, сето тоа во четири временски периоди – ова е објаснување за тие што прашуваат –

– потоа кон небеските висини се насочи додека небото сè уште беше маглина, па нему и на Земјата им рече: „Појавете се, милум или силум!“ – „Се појавуваме со задоволство!“ – од- говорија,

– па во два временски периоди, како седум небеса ги создаде, и одреди што ќе се наоѓа во секое небо. А најблиското небо со сјајни ѕвезди го украсивме и Ние над нив бдееме. Тоа е одредба на Силниот и Сезнајниот.“ (Фусилет, 41:9-12)

Овие четири цитати од поглавјето 41 прикажуваат повеќе аспекти на кои ќе се навратиме: првобитната гасовита состојба на небесната материја и целосно симболичната дефиниција на небесата како седум на број. Ќе го видиме значењето на бројките. Симболичен е дијалогот меѓу Бог, од една страна, и првобитните небеса и Земјата, од друга страна: овде се работи за тоа да се изрази подложноста на веќе еднаш создадените небеса и на Земјата на Божјата наредба.

Критичарите во овој исечок виделе противречност со исказот за шесте периоди на создавањето. Додавајќи два периоди во создавањето на Земјата, четири периоди на распоредот на овие средства за животот на нејзините жители, и два периоди на формирање на небесата би се дошло до бројката од осум периоди, што би било во противречност со шесте горе дефинирани периоди на создавањето. Всушност, овој текст со кој човекот се повикува на размислување за Божјата семоќ, поаѓа од Земјата за да ја доврши својата намера во врска со небесата, претставува два дела кои се артикулирани со помош на арапскиот збор тумме, преведени со „освен тоа”, но чие значење е и “потоа”, “во иднина”, “другпат”. Тие можат да содржат значење за редоследот во човечкото размислување за збиднувањата кои овде се евоцирани. Исто така, можно е да се работи за едноставното спомнување на збиднувањата кои се ставаат едно до друго, без намера да се воведе значењето на редоследност меѓу нив. Како и да е, временските периоди на создавањето на небото можат совршено да се совпаѓаат со временските периоди на Земјата: малку понатаму ќе испитаме како во Куранот е евоциран? елементарниот процес на формирањето на вселената и ќе видиме како тој истовремено се применува и на небесата и на Земјата, во согласност со модерните концепти. Потоа ќе ја сфатиме легитимноста на ваквиот начин на конципирање на симултаноста во збиднувањата кои овде се евоцирани.

Зборот користен за магла во Куранот е „духан“ кој значи (чад, магла).Тоа е совршена аналогија за гас и суспензирани честички во загреана состојба. Како што спомнавме, научниците не така одамна потврдија дека Вселената потекнува од маса на жешки гасови кои имаат маса 300 000 пати поголеми од Земјата. Таа маса подоцна се фрагментирала и се формирала во галаксии. Во историјата на истражување која важи за „Биг Бенг“ во која Гамов тврди дека целиот настан се случил при многу високи температури, докажува дека „Биг Бенг“ бил голема жешка експлозија и овој став бил подоцна докажан со откритието на позадинската микробранова радијација. Значи раниот Универзум бил во форма на жешки гасови, за што има и потврда во Куранот.

Кога говориме за тоа дали е тоа со наредбата „Биди“ и инстантно, тоа само го означува начинот кога наредбата доаѓа до нешто да се создаде. Истото важи и за Исус ﷺ. кого Аллах џ.ш. го создал како битие а тоа е инстантно со наредба , но неговиот раст и неговиот период на созревање земал одреден број на години. Така е и со светот кој добил наредба да настане но етапите кои следувале се за нас долги и со разни случани променливи кои не можеме да ги предвидиме. Кај Семоќниот Аллах, кој сеуште создава и не прекинал во своето создавање бидејќи се што постои можеме да кажеме во секој миг се рекреира и се одржува(Едно од Неговите имиња е Одржател, Оној кој одржува се’) кој е Постојан и кој не се менува, додека се друго е подложно на промена и тоа е за нас енигма односно далеку од нашите сетила на спознавање.

Човекот мора да бара да го цени степенот на Аллаховото знаење и да размислува за да ја разбере Неговата големина. Милијарди луѓе се појавија на Земјата од памтивек. Затоа, Аллах создал (односно е извор на создавање) на милијарди пара очи, милијарди различни отпечатоци од прсти, милијарди различни ткива на очите, милијарди различни типови на луѓе… Како што е наведено во Куранот, „…Тој го додава создавањето на кој било начин што сака. Аллах има моќ над сè.” (Куран, 35:1) Аллах исто така поседува моќ да создаде многу други работи надвор од нашата ограничена имагинација. Тој ни го испраќа само она што Тој сака, сето тоа во одредена мерка однапред одредена. Аллах создаде многу светови и суштества кои не можеме да ги видиме.

Создавањето на планетите и Земјата се случи во последните два временски периоди. Како што вели Аллах во Куранот, „Изјави: „Дали не верувате во Оној Кој ја создаде Земјата во две фази? Дали ги правите другите еднакви со Него? Тој е Господар на сите светови.“ (41:9) Процесот на создавање може да се сумира на следниов начин: Целата материја во универзумот била збиена заедно на едно место. Тогаш Аллах даде заповед и таа материја се разнесе распрснувајќи ги молекули и гасови во сите правци. („Големата експлозија“.) Силата на оваа почетна експлозија го одржува универзумот во проширување. Просторот беше исполнет со материја, анти-материја и гасови кои на крајот се комбинираа во поголеми честички. Овие делови од материја на крајот прераснаа во астероиди, планети, ѕвезди и месечини. Секој објект од меѓуѕвездениот простор одговараше на збир на физички закони кои ја регулираа траекторијата на нивните орбити, така што можеше да се види правилен модел на ротација. (21:33, 29:61) Ѕвездите експлодираа со силина на радиоактивна фузија и испуштаа светлина и топлина што донесоа топлина на планетите во нивна близина. (86:3). (54:1-2) Конечно, самите планети се развиле и формирале на различни начини со фантастични геолошки формации и движења и над и под површината. (27:61)

Планетата Земја се оладила во близина на нејзините надворешни слоеви, формирајќи тенка кора која се движи и се судира една против друга. (15:19) Ова и овозможи на површината на Земјата постојано да ја трга штетата предизвикана од повремени удари на астероиди. Но, судирот на плочите исто така имаше несакан ефект на подигање високи планини и изложување на геолошката историја на планетата. Избеганите гасови од земјата и водата, загреани на сончева светлина, на крајот се издигнаа на голема надморска височина каде што формираа заштитен слој. Овој озонски слој не заштити од штетното зрачење и ултравиолетовите зраци од сонцето. Тука доаѓаме и до одговорот што е најпрво создадено: прво земјата, а потоа небото [2:29], или небото и потоа земјата [79:27-30].

2:29 вели дека Бог ја создал Земјата и го применил својот дизајн на небото. Небото веќе беше таму во претходно формирана состојба (читај 41:9 и 12). Аллах дури подоцна го организираше небото. Потоа, во 79:30, Бог го опишува создавањето на небото, а потоа го објаснува проширувањето на Земјата, а не создавањето. Почетокот на создавањето на небото и земјата се случи во рок од 2 периоди со преклопување на барем некој дел (како кога беше завршено создавањето на земјата, небото веќе беше таму како чад). Подоцна небото беше организирано и украсено. Исто така, земјата била проширена и украсена со планина и вода (79:30–33 и 49:11). Почетното создавање на земјата и небото траело 2 периоди (не ден), а понатамошното украсување траело 4 периоди.

Што е најважно, кој се обидува да го критикува Куранот врз основа на кое било опишано „време“, тие забораваат дека Куранот веќе разјаснил дека временската рамка на Бог и kaj нас е различна.

Во Куранот е наведено дека Бог ги создал небото и земјата за шест дена (7:54, 10:3, 11:7 и 25:59). Меѓутоа, во 41:9-12, постои детален опис на процесот на создавање што сугерира дека траел осум дена. Идејата за шест дена создавање се споменува и во други религиозни текстови како што е Библијата. Толкувањето на овие стихови подлежи на различни гледишта меѓу научниците и теолозите. Некои веруваат дека шесте дена од создавањето споменати во Куранот треба да се сфатат како фигуративни или метафорични, додека други ги толкуваат буквално. Куранот исто така наведува дека Бог веднаш создал сè со наредбата „Биди!“ и тоа беше (2:117). Важно е да се забележи дека концептот на време во Куранот е различен од нашето разбирање на времето и исто така може да се разбере на различни начини.

Исто така, вреди да се напомене дека пред 1400 години се верувало дека Земјата е центар на универзумот и идејата дека Земјата е сферична и дека нешто околу неа ротира (се врти) била прилично чудна. Ако ги погледнеме текстовите на многу преводи на Куранот, ќе читаме слично на она што го научивме од модерната наука.

9. Дали е прво создадена Земјата или Небото?

– Сè што е на Земјата Аллах за вас го создаде; потоа Својата одлука кон Небото ја насочи и како седум небеса го уреди. Тој знае сè! (2:29)

Коментаторите на Куранот се разидуваат во поглед на создавањето, т.е. дали прво е создадена Земјата или небото, пред сè затоа што зборот „тумме“ на некои места се користи со значење „потоа“, а некаде се толкува како „истовремено“, а и двете значења се исправни.Доказите дека Аллах прво го создал небото а потоа Земјата се зборовите на Возвишениот:

– „А што е потешко вас или Небото да го создадеме? Тој свод негов високо го дигнал и усовршил, ноќите темни , а зорите светли ги сторил. Потоа Земјата ја распрострил, од неа вода и пасишта извел и брдата ги зацврстил“ (79/27-32)

Тоа значи дека зборот „уредување“ се толкува со зборовите на Возвишениот: „После тоа Земјата ја распростри, од неа вода и пасишта изведе и брдата ги зацврсти“ така што овде се однесува на водата која се наоѓа во Земја и која е веќе создадена, поради што разно никнало зеленило и растенија. Новите истражувања укажуваат дека за услови за живот потребно е планетата да има и тектонски плочи, како Земјата. Покрај течната вода, научниците сметаат дека потребни се и тектонски движења, за да се извлечат дополнителни количества јаглерод диоксид од атмосферата и да се складира во карпите, со цел да се спречи глобално загревање.

Во едниот цитат од двата кои што пред малку ги цитиравме се спомнати сиздавањето на небото и Земјата (поглавје 7, цитат 54), а на друго место – создавањето на Земјата и на небото (поглавје 41,цитати 9-12). Значи, изгледа дека Куранот не го определува редоследот во создавањето на небото и на Земјата.

Постои мал број курански ајети во кои Земјата е спомната прва, како во поглавје 2, цитат 29 и во поглавје 20, цитат 4, каде се алудира на “Оној кој ги создаде Земјата и небото”. Постојат, напротив, многу побројни цитати во кои небото е спомнато пред Земјата (поглавје 7, цитат54; поглавје 10, цитат 3; поглавје 11, цитат 7; поглавје 25, цитат 59; поглавје 32, цитат 4; поглавје 50, цитат 38; поглавје 57, цитат 4; поглавје 79, цитат 27 до 33; поглавје 91, цитат 5 до 10).

Навистина, ако се остави настрана поглавјето 79, ниеден пасус од Куранот формално не ја прецизира редоследноста; едноставно се работи за сврзник за координација кој има значење „и” на и на македонски –кој поврзува два члена, или се работи за веќе забележаниот збор „тумме“ кој во горенаведениот фрагмент може да означува едноставна замена на местата или замена на редоследот. Поглавје 2, цитат 29:

– „Сè што е на земјата Алах за вас го создаде; потоа Својата одлука кон небото ја управи и таму седум небеса создаде. Тој знае сè!”

–Поглавје 23, цитат 17:

– „Над вас Ние веќе создадовме седум небеса и постојано врз она што сме го создале бдееме”.

– Поглавје 67, цитат 3:

– „Кој создаде седум небеса, едни на други. Во создавањето на Милостивиот не гледаш никаков недостаток: па, сврти го погледот: ќе видиш ли некаков недостаток?”

– Поглавје 71, цитат 15-16:

– „Не гледаш ли како Алах создаде седум небеса, едни над други? Меѓу нив Месечината Тој ја одреди да биде светлина, а Сонцето да биде светилка”.

Светилката која свети овде е Сонцето.

За овие цитати куранските коментатори се согласуваат: бројот 7 означува квантитет без какво било прецизирање.

Небесата, значи, се многукратни, а исто така и земјите, и ова е тоа на што најмалку му се чуди модерниот читател на Куранот: во еден текст од оваа епоха да наиде на објавен факт дека во вселената можат да се најдат земји како што е нашата, што луѓето од нашето време уште не го верифицирал.

Ајетот што го цитираше, 2:29, вели дека Аллах создал сè на Земјата, а потоа ја насочил својата одлука кон небесата и ги организирал како седум. Коментаторите на Куранот се разликуваат во нивното толкување на создавањето, поточно дали Земјата или небото се создадени први. Зборот „tumme“ на некои места се користи со значење „тогаш“, а на други места како „симултано“, двете значења се точни. Меѓутоа, стихот што го цитираше во 79:27-32, вели дека Аллах прво ги создал небото, а потоа ја создал Земјата. Овој ајет конкретно спомнува дека Аллах ја создал Земјата откако биле создадени небесата, а потоа ја раширил, од неа извадил вода и пасишта и ги создал планините. Овој стих ја поддржува идејата дека небото е создадено пред Земјата.

10. Дали Фараонот бил удавен или спасен

Наводна „Контрадикција“? Дали фараонот бил удавен или спасен?

Тој беше удавен според:

С.17:102-3

Те сметам за изгубен, о фараоне. И тој сакаше да ги протера од земјата, но ние го потопивме него и оние со него, заедно.

С 28:40 часот ??? што е часот

Го фативме него [фараонот] и неговите војски и ги потопивме во морето.

С 43:55

Така, кога нè налутија, Ние ги казнивме и ги потопивме сите.

Тој беше спасен.

С10:90-92

Фараонот кога го зафати (судбината на) давењето, тој извика: Верувам дека нема Бог освен Оној во Кого веруваат синовите Израилеви… Но, денес те спасуваме во твоето тело за да бидеш предзнак за оние по тебе. Еве! поголемиот дел од човештвото се невнимателни на Нашите предзнанија.

Според христијанските мисионери:

Во Поглавје 10:92, Аллах кажува за фараонот кој жестоко ги прогонуваше синовите на Израел: „Но овој ден те спасуваме со твоето тело, за да бидеш знак за оние после тебе“. Иако овој ајет јасно покажува дека Аллах го спасил фараонот од давење, Поглавје 28:40, 17:103 и 43:55 го спротивставуваат ова, наведувајќи дека фараонот бил удавен.

Побивање – одговор

Ние го користиме традиционалниот метод на куранска егзегеза што вклучува контекст и внатрешни односи, т.е. различни делови од Куранот се објаснуваат едни со други. Она што е дадено на општ начин на едно место, детално се дискутира на некое друго место во Куранот. Она што на едно место се обработува накратко, се проширува на некое друго место. Одредени теми се третирани на повеќе места во Куранот, вклучително, на пример, Божјата сила и благодат, ахирет, приказни за претходните пророци итн. Концизноста или проширувањето на едно или друго место зависи од проширената изјава на едно место се појаснува со концизен одговор на друго место.

Ајде прво да ги цитираме соодветните ајети и да видиме што велат тие.

Па ние го фативме него и војската негова и ги фрливме во морето, а сега, каков беше крајот на оние што згрешија! [Куран 28:40]

Затоа реши да ги отстрани од лицето на земјата, но ние го потопивме него и сите што беа со него. [Куран 17:103]

…Ние баравме одмазда од нив и сите ги потопивме. [Куран 43:55]

Од горенаведените стихови е јасно дека фараонот и неговите војски се удавиле. Но, не кажува што се случило со телото на фараонот откако бил удавен. Ајетот подолу објаснува:

И Ние ги пренесовме синовите Израилови преку море, а зад петици

им беа фараонот и војниците негови, прогонувајќи ги од злобност и

непријателство. А тој, кога почна да се дави, извика: „Јас верувам дека

нема друг бог освен Тој во Кого веруваат синовите Израилови и јас се

покорувам!“ Денеска ќе го сочуваме само телото твое, за да биде поучен пример на тие по тебе, но мноштвото луѓе се рамнодушни кон Нашите поуки.“ [Кур’ан 10:90-92]

Аллах го спасил телото на фараонот како знак за оние кои доаѓаат по него. Најрелевантното објаснување овде би било дека телото на фараонот било исфрлено на брегот, а неговите луѓе го балсамирале.

Значи, нема противречност во горните ајети. Напротив, тие целосно ја разјаснуваат судбината на фараонот. За секој арапски говорител е јасно дека посебното спомнување на „ телото“ јасно значи дека е спасено безживотното тело на фараонот, а не самиот фараон.

Понатаму, христијанските мисионери велат:

„Што точно значи ова? Денес муслиманите сакаат да веруваме дека тоа значи „Денеска ќе го сочуваме само телото твое, за да биде поучен пример на тие по тебе“, но зошто тогаш арапскиот не вели „Ќе го сочува телото“ (но не и животот)? Морис Бикај ја напишал својата книга во раните 70-ти години, долго пред сегашната реконструкција на египетската историја. Ако навистина ова тело е од Мернефта, како што потврдуваат и некои муслимани, исто како што е тврдењето на д-р Бикај, тогаш најверојатно тоа не е телото на фараонот од Мојсеј во времето.“

Овие прашања се секако докази кои говорат во корист на Бикај.

За детали, погледнете го прегледот на новата египетска хронологија на Дејвид Рол.

Од гледна точка на христијански мисионер, се чини дека Мухамед (ﷺ.) не само што ги знаел Стариот завет, Новиот завет и апокрифите (да не ги спомнуваме приказните во Арабија!), туку и египтологијата. Тоа звучи како Мухаммед ﷺ. да имал енциклопедиско знаење. Кога од нив се бара да достават докази за тоа каде Мухамед (ﷺ.) ги научил сите овие приказни и кои биле неговите учители, тие немаат што да понудат.

Одговор: Фараонот беше удавен, но неговото тело беше зачувано како знак за човештвото и тоа е она што го потврдиле и немуслимани и впрочем самиот Морис Бикај по дознавањето на ајетите кои говорат за Фараонот и изложената мумија на Рамзес 2 го прифаќа исламот.

Инаку, Морис Бикај е роден од французи и, како и неговото семејство, пораснал како христијанин. По завршувањето на средното образование се вработил на Медицинскиот факултет на Универзитетот во Франција. Подоцна, тој стана најпознатиот хирург во модерна Франција, но за нас е битно дека се случи приказна која целосно му го промени животот.

Франција е позната по својот уникатен интерес за археологијата и наследството. Кога францускиот социјалистички претседател Франсоа Митеран ја презеде власта во 1981 година, Франција, кон крајот на 80-тите, побара од Египет да се изложи мумија на египетскиот фараон која била пронајдена за да може да спроведе низа монументални експерименти. Всушност, телото на најозлогласениот египетски тиранин (фараонот) беше префрлено во Франција, а чудно, францускиот претседател и неговите министри, како и високи функционери во земјата се наредија во близина на авионот што го превезуваше телото на фараонот и му се поклонија како тој сè уште да е жив! Откако завршија церемониите на кралскиот прием на египетскиот фараон, мумијата беше пренесена во специјалното крило во Францускиот центар за споменици, а познати археолози, хирурзи и анатомисти почнале да вршат студии за оваа мумија во обид да навлезат во нејзините мистерии. Хирург и научник задолжен за студијата на оваа мумија на фараонот беше професорот Морис Бикај. Додека процесорите беа зафатени со реставрација на мумијата, нивниот главен шеф(Морис Бикај) размислуваше поинаку. Тој се обидувал да открие како умрел овој фараон и доцна во ноќта ги завршил своите последни анализи. Остатоците од солта заглавени во неговото тело беа одличен доказ дека тој се удавил и дека неговото тело било брзо извлечено од морето откако се удавил; исто така беше очигледно дека побрзаа да го мумифицираат телото за неговото тело да остане недопрено!! Но, Морис Бикај се збунил околу едно прашање: како ова тело – со исклучок на другите мумифицирани тела на други древни Египќани – остана недопрено иако беше извадено од морето? Морис бил зафатен со спроведување на конечниот извештај додека размислувал дали телото на фараонот било извадено од морето и мумифицирано веднаш откако се удавил. Но, еден од неговото друштво му шепна на уво, велејќи: „Нема потреба да се брза околу ова прашање, бидејќи муслиманите велат дека овој фараон навистина се удавил“. Во почетокот тој жестоко го отфрли ова и не веруваше, наведувајќи дека до такво откритие ќе се дојде само преку софистицирани, модерни и точни компјутери. Другиот што го придружувал повеќе го изненадил кога му рекол дека Куранот на муслиманите во кој тие веруваат ја раскажува приказната во која се вели дека се удавил и дека неговото тело останало недопрено дури и откако се удавил. Тој се изненади повеќе и продолжи да прашува: „Од каде Куранот на муслиманите ги цитира овие податоци когамумијата беше откриена дури во 1898 година, односно само пред околу 200 години, имајќи предвид дека Куранот го рецитирале муслиманите повеќе од 1400 години. години. како е можно да знаат кога до пред неколку децении целото човештво, вклучително и муслиманите, не знаеле дека древните Египќани ги мумифицирале нивните фараони?

Морис Бикај останал буден цела ноќ гледајќи во телото на фараонот, длабоко размислувајќи за тоа што неговиот колега-истражувач му го кажал за Куранот на муслиманите, кој експлицитно утврдил дека ова тело било извлечено по давењето, додека христијанското Евангелие (Матеј и Лука) раскажува само приказната за фараонот кога го бркаше пратеникот Муса ﷺ. без воопшто да ја спомене судбината на неговото тело.

„Дали е за верување дека Мухамед (мир над него) знаел за ова пред повеќе од 1.000 години, додека јас само што дознав?“

Морис поминал непроспиена ноќ и побарал верзија на Тора. Но, тоа само го продолжи зачуденоста на Бикај; бидејќи Тората никаде не раскажувала дека телото ќе биде извлечено и уште повеќе дека ќе биде зачувано поради обработка и реставрација , која ќе му биде извршена.

Франција ја врати мумијата во Египет во прекрасен стаклен ковчег. Но, бидејќи тој знаел за приказната што ја циркулирале муслиманите за недопреноста на ова тело, решил да го спакува својот багаж и да отпатува во Саудиска Арабија каде што се одржала медицинска конференција со муслимански анатомисти.

Таму им кажал за неговото откритие, односно дека телото на фараонот останало недопрено дури и откако се удавил. Еден од учесниците го отвори Куранот и го прочита Ајетот во кој Семоќниот Аллах кажал: „Па денес (безбедно) ќе те избавиме со твоето тело за да бидеш знак за оние што ќе те наследат; и навистина многумина меѓу луѓето се невнимателни на знаците Наши.” (Јунус: 92)

Во својата возбуда, тој застана пред присутните и гласно кажал: „Верувам во исламот и верувам во овој Куран“.

Назад во Франција, Морис Бикај поминал 10 години спроведувајќи студија за тоа колку се совпаѓаат неодамна научните факти споменатите во Светиот Куран, обидувајќи се да се увери дека Куранот никогаш не бил во спротивност со ниту еден научен факт, така што тој на крајот тој објави книга која ги потресе сите западни држави, со наслов на книгата: „Библијата, Куранот и науката,“ – за Светото писмо испитано во светлината на современото знаење. .“

Книгата се распродаде, па дури стотици илјади примероци беа преведени од француски на арапски, англиски, индонезиски, персиски, турски и германски, опфаќајќи ги речиси сите книжарници на Истокот и Западот.

Во предговорот на својата книга, Морис Бикај кажал: „Овие научни области кои Куранот ги воспостави со исклучок на други Писма ме исполнија со длабоко изненадување на почетокот, бидејќи никогаш не ми падна на памет да видам толку голема количина на научни прашања во толку променлив и точен начин што тие се слика на она што неодамна беше откриено во книга која постои повеќе од 13 века.!!

Библијата, Куранот и науката – Светото писмо испитано во светлината на современото знаење беше толку чудесно дело што во 1988 година, Француската академија додели награда за книжевен труд со исклучителен значај во француската историја.

Според Куранот, фараонот бил удавен. Стиховите што ги цитиравте, 17:102-103, 28:40 и 43:55 сите наведуваат дека фараонот и неговата војска се удавиле во морето. Сепак, постои еден стих, 10:90-92, за кој некои толкувачи веруваат дека сугерира дека фараонот бил спасен. Во стихот се наведува дека кога фараонот се соочувал со смртта, тој исповедал вера во Бога и дека Бог го спасил за да послужи како знак за оние кои доаѓаат по него. Значењето на овој стих е отворено за толкување и некои научници веруваат дека треба да се сфати како метафорично, други веруваат дека тоа е буквално спасение, а други веруваат дека тоа е упатување на покајанието и верата на фараонот на неговата смртна постела. Тоа не се смета за контрадикторност во Куранот, туку за прашање на толкување.

11. Дали според Куранот муслиманите ја обожуваат Ќаба?

Поставено е прашање: ,,Ако идолопоклонството(обожување идоли, камења итн.) е забрането во исламот, тогаш зошто муслиманите се поклонуваат кон Ќаба? Односно според Ел Бекаре 2:144 треба сите муслимани да се свртат кон Ќаба.

Дали ја обожувате Ќаба и зошто само во таа насока се управувате?

Одоговорот на ова прашање е дека ,,ниеден муслиман не ја обожува Ќаба’’.

Ќабата е нашата кибла, нашата дирекција-правец кон кој се управуваме.

Ние муслиманите веруваме во единство.

И кога треба да обавиме намаз, Величенствениот Куран вели,во суре Ел Бекаре,2:144-‘’…И каде било да се најдете, управете ги лицата ваши кон Месџидул Харам(Ќаба).’’

Таа е нашата кибла-правец. На пример ако сакате да клањате намаз, тука во оваа сала, некои можат да кажат ајде да се свртиме кон север,а некои пак кон југ,некои кон исток,некои кон запад.Затоа,за да има единство,сите муслимани од целиот свет се управуваат кон една насока а тоа е Ќаба.

Да кажеме еве дека сме на север,тогаш се управуваме кон југ.

Ако сме на југ, се управуваме кон север. Ако сме на запад, се управуваме кон исток, и ако сме на исток, се управуваме кон запад.

И ако анализираме,првиот човек што ја нацртал географската карта на светот, беше муслиман. Неговото име е Мухаммед ﷺ. Ел Идризи и ја нацртал картата во 1144 година. Во тоа време, муслиманите го направиле север долу, а југ горе, Ќаба беше во центарот. Подоцна западните научници ја превртија картата, но сепак,

Ќабата е во центарот на светот,елхамдулиллах. Понатака,кога одиме да извршиме Хаџ или Умра, или кога одиме во Мекка,правиме тавваф.

Правиме круг околу Ќаба. Причината е затоа што е наредба од Аллах субханеху ве те ала и од нашиот Пратеник саллаллаху алејхи ве селлем.

Но ако размислуваме логички, секој круг има само еден центар.

Затоа кога кружиме околу Ќаба, ние потврдуваме дека има само еден Бог и Тој е Аллах субханеху ве теала. И изјавата на вториот халифа Омер Аллах нека е задоволен со него,која е спомната во Сахих Бухари(хадис бр.675) гласи- Омер (р.а) рече:,,Јас го бакнувам овој црн камен само заради тоа што го видов Пратеникот на Аллах како го бакнува. Инаку овој црн камен неможе ниту да ми биде од корист, ниту да ми наштети.“

Значи од оваа негова изјава “ниту да ми користи ниту да ми штети” доволно е да се докаже дека ниеден муслиман не ја обожува Каба.

И понатака како последен логички одговор што јас го давам е дека во времето на пратеникот алејхи селам имаше неколку асхаби кои се качуваа над Ќаба за да учат езан(повик на молитва).

Тогаш кој идолопоклонител стои над идолот кој тој или таа го обожува?

Овие се доволни докази за да се докаже дека ние муслиманите не ја обожуваме Ќаба, но таа е тука заради да има единство помеѓу верниците, и таа е само дирекција на која ние се управуваме да клањаме намаз(обавуваме молитви) . Се надевам тоа го одговори прашањето.

Според Куранот, муслиманите не ја обожаваат Каба. Каба е света градба лоцирана во Мека која служи како фокусна точка за муслиманската молитва и аџилак. Муслиманите веруваат дека бил изграден од пророкот Ибрахим и неговиот син Исмаил како дом за богослужба. Куранот наведува дека Каба служи како насока или кибла за муслиманите да се соочат кога ги извршуваат своите молитви. Во Сура Ал-Бекара, 2:144, се вели: „Навистина, го видовме свртувањето на твоето лице, [О Мухамед] кон небото и сигурно ќе те свртиме кон кибла со која ќе бидеш задоволен. Затоа свртете го лицето кон Ал-Масџид ал-Харам“. Овој ајет се однесува на Каба како насока со која муслиманите треба да се соочат кога се молат, но не укажува дека Каба треба да се обожува. Муслиманите обожаваат само еден Бог, Алах, а Каба служи како физичка референтна точка за насочување на нивното обожавање.

12. Дали еден од синовите на Ное (Нух ﷺ) се удавил во потопот?

Според едното толкување е да, според другото е не.

Да !

11:42-43 И бродот ги понесе низ брановите како брда, и Нух го повика синот свој, кој беше останал подалеку: „О сине мој, качи се во бродов со нас и немој да бидеш со неверниците!“ А син му рече: „Ќе се искачам на брдото кое ќе ме заштити од водата.“ А Нух рече: „Денес нема никој да се заштити од наредбата Аллахова, освен оној кому Он ќе му се смислува.“ И меѓу нив се испречи бранот и син му беше меѓу потопените!

Не!

21:76 А на Нух, кога порано повика, му се оѕвавме: Ние го избавивме него и семејството негово од несреќата голема;

37:75-77 И Нух, секако, Не повика и, како убаво му се оѕвавме! И Ние го избавивме него и семејството негово од маката голема,и Ние решивме потомството негово да му продолжи да живее;

Да, еден од неговите синови се удави во поплавата, но тој не се смета за негов син во очите на Аллах. Следниве стихови зборуваат за тоа што Ное го рекол откако неговиот син се удавил:

11:45 И го повика Нух Господарот свој, и рече: „Господаре мој, синот мој, навистина, е чедо мое, а ветувањето Твое, секако, е вистинско и Ти си меѓу судиите Најдобриот!“

11:46 Аллах рече: „О Нух, тој, стварно, не е од семејството твое: тој е непоправлив. Па, не моли Ме за оној за кого не знаеш. Јас, навистина, те советувам да не бидеш меѓу незнајковците!“

11:47 Нух рече: „Да, Господаре мој, јас тебе ти се приклонувам: никогаш нема да Те молам за она што не го знам. И доколку не ми простиш и не ми се смилуваш, ќе бидам, секако, меѓу поразените!“

Со тоа е јасно ставен редоследот на таканаречената контрадикција која всушност го укажува спротивното.

13. Дали сме принудени да веруваме или не?

Не сме принудени според Поглавје 2 од Куранот:

Во верата нема принуда зашто патот вистински јасно се одделува од заблудата. Оној кој не верува во тагутот, а верува во Аллах веќе го дофатил најцврстото јаже кое што нема да прекине. Аллах се слуша и знае! 2:256

И кажи: „Вистината е од Господарот твој… па, кој сака нека верува па, кој сака нека не верува.“ За зулумќарите Ние, навистина, подготвивме оган чиј чад ќе ги опфати сите. А ако, пак, побараат помош ќе им се даде помош со вода како растопена руда што ги пржи лицата. Е, само колку лоша напивка е таа! Е, само колку лошо сместување е тоа! 18:29

Верата мора да се прифати инаку :

Вам – верата ваша, а мене – верата моја! 109:6

Кажи: „Бидете послушни и на Аллах и на Пратеникот! Ако ги свртите плеќите…“ та, Аллах не ги љуби неверниците, навистина! 3:32

За да ги награди Тои оние кои веруваа и кои правеа добри дела. Тој, навистина, не ги сака неверниците! 30:45

На оној кој сака друга вера освен исламот – нема да му се прими. Тој на Ахиретот ќе биде меѓу поразените.3:85

Верниците не ги земаат неверниците за заштитници наместо верниците. Сторителот на тоа нема ништо кај Аллах. Направете го тоа само ако се плашите од нив. Аллах ве опоменува за Себе и свратилиштето е кон Него. 3:28

Тие би сакале вие да бидете неверници како што тие се неверници: да бидете еднакви. Па, нив не земајте ги за заштитници се додека не се иселат на Аллаховиот пат. А ако ги свртат плеќите – тогаш, пофаќајте ги и убивајте ги каде и да ги најдете. Од нив не земајте ни заштитник ни поддржник! 4:89

Не избирајте неверници за (ваши) пријатели наместо верници. Дали би му дале на Аллах јасна налог против вас? 4:144

О верници, не земајте ги Евреите и христијаните за заштитници. Тие се еднинадруги заштитници. А оние кои ќе ги земат за заштитници од вас – од нив се, навистина! Аллах, секако, не го упатува народот зулумќарски! 5:51

О верници, не земајте ги непријателите Мои и непријателите ваши за пријатели! А не покажувајте им и наклност! Тие, секако, не веруваат во она што ви дојде од вистината. Го истеруваат и пејгамберот и вас заради тоа што верувате во Аллах, Господарот ваш. Ако, пак, вие излезете, борејќи се на Мојот пат, барајќи го задоволството Мое, покажувајќи им наклност – тајно! Јас најдобро го знам она што го криевте и она што го обелоденувавте. А оној меѓу вас што ќе го направи тоа… да, скршнал по лошиот пат! 60:1

А кога ќе кренете на пат по земјата, ќе немате грев да го скратите намазот. И ако се плашите дека неверниците, ќе ви направат сплетка. Неверниците се, навистина, ваши очигледни непријатели! 4:101

А ако по договорот свој ги прекршат заклетвите свои, и ако ја нападнат верата ваша, тогаш, борете се против водачите на неверството. Тие немаат заклетви за да престанат! Не ќе се борите ли кон луѓето кои ги прекршија заклетвите нивни и кои сакаа да го истераат Пратеникот? Оние, всушност, први ве нападнаа. Се плашите ли од нив? Па, Аллах има повеќе право, ако сте верници, да се плашите од Него!Борете се против нив, а Аллах ќе ги казни со рацете ваши, и ќе ги понизи, а вам ќе ви помогне против нив, и Он ќе ги излечи градите на народот вернички! 9:12-14

Борете се против оние кои не веруваат во Аллах и во Денот ахиретски и кои не го забрануваат она што го забранија Аллах и пејгамберот Негов, и кои не ја застапуваат вистинската вера на оние на кои им е дадена Книгата се додека не дадат џизија со рацете, потчинето! 9:29

О верници, борете се против неверниците кои се околу вас, и нека при вас најдат тврдост. И знајте дека Аллах, навистина, е со богобојазливите! 9:123

Па, кога светите месеци ќе поминат борете се против многубошците, каде било да ги најдете, заробувајте ги, опколувајте ги, чекајте ги во заседа од секој вид! Па, ако се покајат, и ако намаз извршуваат, и ако зекат даваат, пуштете го патот нивни. Аллах, навистина, е Простувач и Сомилосен! 9:5

Заклучок:

Да, секој има слобода да верува или не, но тој е оној кој ќе ги сноси последиците. Не помага ако сте принудени да верувате затоа што Бог гледа во вашето срце, а не само во вашите надворешни постапки. Како што се гледа од овие курански верски пасуси, верата во Аллах не е принудна. Куранот настојува на тоа дека патот на вистината се одделува од заблудата и секој има своја слобода да бира дали ќе верува или нема да верува. Аллах не ги љуби неверниците, но секој има право да избере да верува или не верува.

14. Колку време му е потребно на Аллах да создаде нешто?

Колку време му е потребно на Алах да создаде?

Подолго време според овој ајет:

Вашиот Господар е Аллах, Кој ги создаде небесата и земјата за шест дена (шест ајамс долги периоди) …: Куран 7:54

Инстантно! ????

Создателот на небесата и земјата! Кога ќе определи нешто, само му вели: Биди! И тоа бива. Куран 2:117

„Кун, фeјe кун“

Бог рече: „Биди, и тоа се (би) стори (бива)“.

Тоа не значи дека било моментално. Тоа значи дека Бог го иницирал процесот. Тогаш ѝ беше потребен природен пат (дефиниран од Бога) за да добие целосна форма. Бог ги создаде Адам ﷺ. и Исус ﷺ. со „кун – биди“, но дали тие беа создадени веднаш? Зарем на Исус ﷺ. не му требаше време во утробата да се оформи?

Состојбата на Исус кај Аллах е како онаа на Адам; Тој го создаде од прав, а потоа му рече: „Биди“. И тој беше. (Поглавје Ал-Имран, 59)

Слично на тоа, Бог ја иницирал првичната експлозија. Тогаш на земјата и на целиот универзум и требаше време да добијат правилна форма според планот на Бога.

21:30…небесата и земјата [некогаш] беа едно единствено здание, кое потоа го разделивме?…

Бог не создал сè за 6 дена според нашето сметање. Тоа е популарна заблуда, дури и во муслиманската заедница. Во Куранот 7:54, Алах вели дека ги создал земјата и небото во 6 единици време. Не знаеме колку години/денови припаѓа на 1 единица. Во Куранот 70:4-5, гледаме дека Алах се однесува кон судниот ден како временски период од илјада години од сметањето на нашето време. Значи единицата време се менува откако ќе се случи голема промена (создавање/уништување) во создадениот свет. Само не знаеме колку години припаѓале на секоја единица време, пред да се случи создавањето.

А здравиот разум е дека нашиот ден е еквивалентен на времето потребно за земјата целосно да се ротира околу својата оска еднаш, за да го види другото утро (што трае 24 часа). Како може денот да биде еднаков на 24 часа, кога земјата сè уште не била создадена!!!!

Куранот вели дека Бог го иницирал создавањето на вселената и земјата за 2 единици време. После тоа, земјата се шири, планините се формираат и сета одржливост се создава во следните 4 единици време.

15. Може ли Аллах да направи сѐ?

Да, Аллах може да направи сè.

35:1

Благодарение на Аллах, Создателот на небесата и на Земјата, кој ги создаде мелеците да имаат: по едно, по две и по три крилја. Тој во создавањето додава што сака. Аллах, навистина, е Кадар за се!

Не, има некои работи што Алах не може да ги направи.

6:100-101

И оние на Аллах здруженици му припишуваат: џинови – а Тој нив ги создаде. И тие, без да знаат, Му измислија синови и ќерки. Славен нека е и Возвишен Тој, над она што Го опишуваат!Создател на небесата и на Земјата! Како Тој да има дете а нема жена? Тој ја создава секоја ствар! Тој знае се!

Не се кажува дека Тој не може да направи се, туку се прашува како би можело да биде. Во исламот тоа се смета за богохулно. Оттука и „Како можам“ (Возможно ли е), а не „Не може“. Тоа се однесува и на тоа како Бог да има син бидејќи е апсурд и е бласфемија да се каже „Зошто на материјалниот понизок свет од Вечноста – Бог би требало да има син?“. Овој свет е премногу слаб и не е возможно за нешто силно и моќно како Аллах да се помисли дека му треба син или овој свет. Овој свет е свет наменет за нас луѓето и нам ни требаат синови и потомство и материјално богатство, но тоа е пред се поради нашата слабост и немоќ.

Да, Алах може да направи сè. Меѓутоа, има некои работи што Тој не може да ги направи, како на пример да има деца или соработници, бидејќи тоа е спротивно на Неговата природа како единствен творец и вечно суштество. Ваквите поими се сметаат за богохулење во исламот. Куранот вели дека кога Алах ќе одлучи да направи нешто, Тој едноставно вели „Биди“ и тоа е. Тоа не мора да значи дека тоа се случува веднаш, туку дека процесот е инициран од Него и го следи природниот тек што го одредува Него.

16. Објаснување на „контрадикција“ кој бил првиот муслиман?!

Прашање:

Најдов коментар на YouTube кој некако ме збуни бидејќи знам дека Куранот е непогрешлив и нема никакви противречности во него. Па, може ли да објасниш и поправиш што се мисли со овој ајет од Куранот:

Кој бил првиот муслиман

Куран 6:14 вели Мухаммед;

Куранот 7:143 вели дека тоа бил Мојсеј;

Куранот исто така вели дека Адам бил муслиман;

Куран 2:29 прво е создадена земјата, а потоа небото;

Куран 79:27-30 небото е создадено прво, а потоа земјата;

Куран 7:54 – беа потребни 6 дена за да се создаде универзум;

Куран 41:9-12 – беа потребни 8 дена за да се создаде универзум;

Од што е создаден човекот

Куран 19:67 – ништо;

Куран 96:2 – згрутчување на крвта;

Куран 21:30 – вода;

Куран 16:4 – мало семе;

Куран 15:26 – Глина и кал;

Ти благодарам многу

Одговор:

Прво:

Од суштинско значење е да се забележи дека Величествениот Куран не противречи на самиот себе. Аллах, Славниот, вели (толкување на значењето):

„Зошто тие не размислуваат за Куранот? Да беше од некој друг освен од Аллах, во него ќе најдеа многу противречности“. [Ен-Ниса’ 4:82].

Второ:

Во однос на првото прашање, одговорот е дека во однос на тоа кој бил прв муслиман, може да се однесува на тоа кој бил прв хронолошки, во кој случај прашањето за тоа кој бил прв е релативно, бидејќи може да се однесува на одредено време, или одредени луѓе; или може да се однесува на тоа кој бил прв во смисла на достигнување совршенство, односно кој бил пред се во постигнувањето совршена и сигурна вера, без елемент на сомнеж.

Што се однесува до првиот муслиман меѓу целото човештво, тоа несомнено беше Адам ﷺ., бидејќи тој е пра-татко на сите нас.

Второ:

Што се однесува до редоследот по кој се создадени нештата, Аллах ја создаде земјата, потоа небото, а потоа ја рашири земјата. Ибн Кесир кажал: Ајетот во Ел-Бекара – „Тој е кој за вас го создаде сето она што е на земјата. Потоа се насочи кон небото, [Неговото битие над сето создание] и ги направи седум небеса“ [Ел-Бекара 2:29] – истакнува дека создавањето на земјата било прво, па објаснува што е општо споменато. Термини во ајетот: „Навистина, вашиот Господар е Аллах, Кој ги создаде небесата и земјата за шест дена“ [Ел-Араф 7:54].

Така, се прави разлика помеѓу она што има врска со земјата и она што има врска со небото, така што Аллах кажал дека прво ја создал земјата, бидејќи таа била како основата, а основниот принцип е да се започне со основата, а потоа кровот, како што вели толкување на значењето: „Тој е Оној Кој за вас создаде сè што е на земјата. Потоа се упати кон небото, [Неговото битие над секое создание] и ги направи седум небеса“ [Ел-Бекара 2:29].

Потешко ли е вие да се создадете или, пак, небесата? Тој нив ги создаде, па, го подигна сводот нивни и потоа го среди, ноќите нивни реши темни да бидат, а деновите, пак, светли да бидат,

и Земјата потоа ја израмни (ја распосла),

и извади од неа и вода и пасишта,

и брдата ги зацврсти,

[ен-Нази‘ат 79:27-33],

Овој пасус ни кажува дека ширењето на земјата дојде по создавањето на небото; ваквото распространување на земјата се објаснува со зборовите „Од неа ја извади водата и нејзините пасишта“, а тоа дојде по создавањето на небото.

Трето:

Што се однесува до создавањето на човекот, редоследот на неговото создавање е следниов: Аллах, џ.ш., го создаде Адам ﷺ. направи глина, а глината беше леплива или вискозна. Тогаш оваа вискозна глина стана миризлива. Како што таа глина беше измешана со песок, ова е салсаал (избрана(посебна) глина). Оттука, секогаш кога Аллах го спомнува создавањето на Адам во Куранот, Тој се осврнува на една од фазите низ кои поминал процесот на неговото создавање и формирање од глина. Нема контрадикторност во стиховите од Куранот, како што е сосема јасно за секој рационален човек кој размислува.

Потоа, синовите на Адам станаа многубројни, и тие беа создадени од вода, што значи машка сперма која содржи сперма што ја оплодува женската јајце клетка. Ова е нешто што е многу добро познато.

Четврто:

Во однос на цитатот во кој Аллах џ.ш., вели (толкување на значењето): „И човекот вели: „Кога ќе умрам, дали ќе бидам повторно оживеан?Зар човекот не се сеќава дека Ние го создадовме порано, а тој беше ништо [Мерјем, 19:66-67].

Во овој ајет Аллах џ.ш. кажува што се случува со човека откако ќе умре. Ова е слично на ајетите во кои Аллах џ.ш. (толкување на значењето):

„А како се чудиш?(Мухаммеде) Па, чудни се, всушност, зборовите нивни: „Ќе бидеме ли одново создадени кога ќе станеме земја?“ Овие не веруваат во Господарот свој. На вратовите нивни ќе има синџири. Овие се жители на огнот и во него за навек ќе останат.“ [ар-Рад 13:5]

Но, овде Аллах вели: „И човекот вели: „Кога ќе умрам, дали ќе бидам изведен жив?“ Зар човекот не се сеќава дека Ние го создадовме порано, додека тој не беше ништо?“ [Мерјем 19:66-67] , осврнувајќи се на почетокот на создавањето на човекот како доказ за неговото повторно создавање. Со други зборови, Аллах, возвишениот, го создал човекот кога тој бил ништо, па нема ли да го врати во живот откако ќе стане нешто? Ова е како ајетот во кој Аллах џ.ш. (толкување на значењето) вели: „И Тој е Оној кој го започнува создавањето а потоа го возобновува. Ова е најлесно за Него. Највисокиот пример и на небесата и на Земјата е – Неговиот. Тој е Силен и Мудар!” [ар-Рум 30:27].

Човекот не бил ништо пред Аллах да го создаде Адам ﷺ.; со други зборови, Аллах го создал од ништо.

Погоре цитираниот ајет не кажува дека Адам не е создаден од нешто, како што е споменато во прашањето. Наместо тоа, ајетот вели дека тој бил ништо, што значи дека тој воопшто не постоел, а тоа што не постои е ништо. Она што овде се мисли е осудата кон неверниците затоа не се сеќаваат како првпат биле создадени, бидејќи тоа е нешто најзачудувачки за оние кои размислуваат со аналогии. Зашто да се донесе нешто во постоење од ништо, без преседан, е позачудувачки и поневеројатно од повторното создавање на постоечки нешта за кои постои преседан, кои само нивниот состав се промени. Ова е аналогија заснована на нешто што е видено и познато, иако и двете работи се исти за Семоќниот.

Познатиот средовековен исламски научник Ибн Тејмијах р.а. рекол: „Бидејќи човекот знае дека е создаден откако не бил ништо, тој се потсетува на тоа како доказ за моќта и способноста на Создателот да го промени она што е вообичаено случај.“

Оттука, Аллах, Возвишениот, спомна дека во однос на создавањето на Јахја ибн Закарија ﷺ. Аллах, џ.ш., вели (толкување на значењето):

„[Нему му беше кажано]: „О Закарија, навистина, радосни вести ти носиме за едно дете чие име ќе биде Јован(Јахја). Ние не сме го доделиле на никого претходно [ова] име“.

Тој рече: „Боже мој, како ќе имам дете кога жена ми е неплодна, а јас сум во длабока старост?“

– Рече: „Ете, така ти е.“ Пак рече: „Тоа за Господарот твој е лесно. Те создадов порано кога не беше ништо.“ [Мерјем, 19:7-9]

А Тој, нека биде возвишен, вели:

Човекот вели: „Ќе бидам ли, по смртта, изваден жив?“ Не се сеќава ли човекот дека Ние и порано го создадовме кога тој, токму, не беше ништо? [Мерјем, 19:66-67].

Така човекот се потсетува на она што го знае, дека Аллах го создал кога тој бил ништо, како доказ за Неговата способност да прави такви работи и да го прави она што е полесно од тоа.

Завршен цитат од Минхаџ ас-Сунне (1/373).

А Аллах најдобро знае.

17. Кого можел Аллах да испрати како пратеници? Ангели или луѓе-мажи?

И ангелите се Пратеници?

Кажи: „Ако на земјата беа населени ангели кои одат мирно и спокојно, ќе им испративме од небесата ангел за Пратеник. Куран 17:95

Само мажи од заедницата:

„И [дури] пред твоето време, ние никогаш не испративме [како наши апостоли] други луѓе, освен [смртни] луѓе-мажи, кои ги инспириравме, [и кои секогаш ги избиравме] меѓу луѓето од [многу] заедниците [на кои пораката требаше да се донесе]…“ (Куран 12:109)

И ангели и луѓе:

Аллах избира пратеници од ангелите и од луѓето, зашто Аллах е Оној Кој сè слуша и сè гледа. Куран 22:75

Одговор:

Ангел (Гаврил) е исто така гласник, покрај прaтениците.

Кога ангелот е носител на пораката, примачот на пораката е пратеник. Кога пратеникот е носител на пораката, примачите на пораката се луѓето. За луѓето од различни нации/заедници, секогаш се испраќал човечки гласник-небиј, никогаш не бил пратен ангел -гласник. Тоа е фактот спомнат во 12:109.

Всушност, неверниците во близина на Пратеникот бараа да го видат ангелскиот гласник. Во следните курански стихови е објаснето зошто не бил испратен ангелски гласник до човечките народи.

„И тие велат: Зошто не му е испратен ангел [видливо]? Но, да спуштевме ангел, навистина сè ќе беше решено и немаше да им се дозволи натамошен одмор [за покајание]. И [дури] да назначевме ангел за Наш носител, сигурно ќе го направевме [да се појави како] човек – и на тој начин само ќе ги збуневме на ист начин како што тие сега се збунуваат самите“. (Куран 6:8–9).

„И [дури] пред тебе, О Мухамед, ние никогаш не испративме за Нашите пораки освен [ луѓе-мажи] кои навистина јадеа храна [како и другите човечки суштества] и одеа по пазарите: бидејќи [тоа е така што] Ние правиме вас [луѓе] да бидете средство за тестирање еден со друг. (Куран 25:20-21)

Ангелите можат да комуницираат со човечко суштество кое не е Пратеник(3:39–45, 2:102, 27:82), но не и кога ќе се објави книга (Евангелие/Тора/Куран) или пораката Божја е откриена на некоја нација. /племе/заедница. Во такви случаи, најчесто се носи КОН човечки гласник-небиј ПРЕКУ ангел гласник (пример на пратеникот Мојсеј, Бог директно разговарал).

Да, ангелите се нарекуваат „гласници“ во 22:75 бидејќи тие самите ги пренесувале пораките од Алах/Бог до луѓето пратеници. И луѓето пратеници се нарекуваат „гласници“ во двата ајети бидејќи тие ги пренеле тие пораки до својот народ. Сега некои луѓе може да се запрашаат: „Зошто Алах/Бог ги направи луѓето како пратеници кога ангелите се таму за да ги пренесат пораките?

Одговорот на тоа е како што следува:

За да можат луѓето да се поврзат со нивните животи за да ги разберат. Ако некој ангел ги шири пораките, луѓето ќе се пожалат дека нема да ја разберат нивната порака.Затоа, било неопходно да се назначат некои луѓе за пратеници за да можат луѓето да се поврзат и да разберат преку човечки особености.

18. Дали Аллах ги испраќа луѓето во заблуда?

Кога луѓето не успеваат да го послушаат Бог на прво место и не Му го даваат Неговото право, тогаш Бог ги заведува и им поставува превез на срцата и заблуда.

Овој концепт е и во Библијата:

„Мојсеј и Арон ги направија сите овие чуда пред фараонот, и Господ го заслепи срцето на фараонот, за да не ги пушти синовите Израилеви да излезат од својата земја. – Егзодус 11:10

„Бог им даде дух кој ги приспива, очи што не треба да гледаат и уши што не слушаат до ден-денес“. – Римјаните 11:8

А оние кои се борат за Нас ќе ги упатиме по патиштата Наши. Аллах, навистина, е со доброчинителите! – Куран 29:69

Всушност Аллах ги заведува или ги одведува луѓето од прав пат кога тие самите одбираат да бидат заслепени и да се водат според интересите на материјализмот и горделивоста. Таквиот дух ги превзема оние кои потпаднале под шејтанските заблуди и страсти, превзеле начин на живот кој е далеку од патот Божји и со тоа наместо робови на Аллах нивните срца станале робови на нивните пориви и шејтански дошепнувања. Затоа ова не е контрадикција, напротив доказ против луѓето.

19. Дали Исус е прво воздигнат или бил убиен според Куранот?

Во Чесниот Кур’ан во Поглавје Ен-Ниса 157 ајет се вели: „ И поради зборивте нивни: ” И ние го убивме месијата Иса, синот на Мерјема, Аллаховиот Пратеник.” т.е. оној кој тврди дека го има овој статус, ние го убивме.

Ова е од нив (од евреите) чисто потсмевање исто како што велат и многубожците: „ Еј ти, кому му се објавува Кур`анот, ти си навистина луд.” (Ел- Хиџр 6 ајет).

Евреите врз кои е Аллаховиот гнев, проклетство, сржба и казна, му завидоа на пратеништвото на Иса алејхи селам, синот на Мерјема, откако Аллах го испратил со јасни докази и упат. Значи, откако Аллах го испратил Иса алејхи селам, синот на Мерјема, со јасни докази и упат евреите му завидоа на пратеништвото и впечатливите муџизи со кои, само со Аллахова помош и дозвола ги оживувал умрените, ги излекувал слепите и лепрозните, од глина обликувал форма на птица, па вдахнал во неа, па со дозвола од Семоќниот и Возвишениот Аллах таа летнала.

Наспроти сето тоа тие го негирале, му се спротивставувале, го мачеле на сите можни начини, така што Аллаховиот Пратеник Иса алејхи селам, бил принуден да го напушти тоа место на живеење , па затоа тој заедно со својата мајка често патувале и се преселувале.

Ниту тоа не ги задоволило проколнатите евреи, па превзеле порадикални чекори против него и кај владетелот на Дамаск. Во тоа време постоел еден човек кој бил обожувач на звездите, кој припагал на грчкиот народ. Гнасните евреи го известиле овој владетел дека во Бејтул- Магдис има еден човек кој ги заведува лугето, ги доведува во заблуда и ги повикува поданиците против кралот. Владетелот се разгневил и на својот намесник во Бејтул –Магдис му пишал, веднаш да биде уапсен тој човек, да го распнат и на главата да му стават трње. Бидејќи писмото стигнало па така и се постапило, па намесникот и една група евреи тргнале кон живеалиштето на Иса алејхи селам во придружба од уште 12, 13 негови другари.

Се вели дека тоа било во петок приквечер. Го опколиле, па бидејќи тој ги приметил и видел, им рекол на своите другари: „ Кој од вас прифака да му се даде мојот лик, ќе биде мој другар во Џеннетот.“ На тоа се пријавил едно момче, а тој, како да не му придаде важност на одлуката на момчето, тоа го повторил и по втор и по трет пат и секој пат само тоа момче се јавувало. Тогаш Иса алејхи селам рекол: „ Ти си тој “, а Аллах направил во истиот момент момчето да наликува во целост на Иса алејхи селам.

Потоа на покривот на куќата се отворил некој вид на прозорец а Иса алејхи селам го зафатила дремка како да спие, па во таква состојба, возвишениот Аллах го воздигнал кон небото. За ова возвишениот Аллах вели: „ И кога Аллах рекол: „ О Иса душата ке ти ја земам и кон себе ке те воздигнам.“ (Поглавје Али –Имран 55 ајет).

Бидејки Иса алејхи селам е воздигнат, таа група од куќата излегла. Кога евреите го видоа момчето мислеле дека тоа е Иса алејхи селам и го фатиле и доцна во ноќта го распнале и наглавата му ставиле трње. Така проколнатите евреи очигледно покажале дека работеле на неговото распнување, горделиво фалејќи се. Христијаните пак им поверувале на гнасните евреи, бидејќи имале недостаток на знаење и памет, со исклчок на оние кој биле во куќата на месијата и го виделе неговото воздигнување кон небото. Останатите мислеле како што мислеле евреите, дека го распнале Иса алејхи селам.

Аллах, проблемот го обајаснил и обелоденил во Чесниот Кур`ан, кој го објавил на својот благороден пратеник. Возвишениот Аллах, кој највистинито говори, кој ги знае сите тајни и скрени мисли, кој знае што било и што ќе биде вели:

„ А не го убиле, ниту го распнале, туку им се привиде.“ Тие видоа само нему сличен и помислиле дека е тој. Па затоа Аллах вели: „ Оние кои се разминале во мислењата за него, тие самите за тоа во сомневање биле, доверливо за тоа, ништо не знаеле, туку само предпоставувале.“ Ајетот ги посочува (евреите) кои тврдат дека го убиле и (христијанските незналици) кои тоа го прифатиле од евреите. Па затоа вели: „ … А сигурно е дека не го убиле, туку Аллах го воздигна кон себе, а Аллах е Силен и Мудар.“ (Поглавје Ен-Ниса 158).

Моќен, Неговата положба е неприуштлива, не останува ускратен оној, кој ќе побара заштита од Него, Мудар е во се што создаде и што одредува и пресудува. Тој поседува далекусежна мудрост и несоборлив доказ.

Ист настан, чија содржина не се разликува многу од она што веќе е наведено за Иса алејхи селам и неговото воздигнување кон небото, пренесува Ибн – Еби – Хатим од Ибн – Аббас се до последен збор кој вели:

„…се разминале, т.е. следбениците на Иса алејхи селам во три групи. Едната вели: „ Господ бил меѓу нас колку што сакал, а потоа се искачил на небото.“ Тоа се Јакубитите. Втората група вели: „Меѓу нас бил синот божји колку што сакал, а потоа Аллах го воздигнал кон себе.“ Тоа се Несторијанците. И третата група вели: „ Меѓу нас бил Аллаховиот роб и пратеник колку што сакал а Аллах потоа го воздигнал кон себе. Тоа се Муслимани.

Двете невернички групи меѓусебно се помагале против муслиманската група и ја уништиле. Исламот бил прикриен се додека Возвишениот Аллах не го испратил Мухаммед алејхи селам. Овој ланец на пренесители кој се протега до Ибн Аббас е веродостоен. Ова го бележи и Насаи, а спомнуваат и дргуи научници од првите генерации дека Иса алејхи селам им рекол: „ Кој од вас се согласува да му биде даде мојот лик, па да биде убиен место мене, тој ќе биде мој другар во Џеннетот.“

Што се однесува на апостолите пак, тие биле дванаесетмина. Јуда, Тадеј, Матеј, Симон Кананеј, Јован, Филип, Павле, Тома, Петар, Андрија, Бартоломеј, Јаков Забедеев и Јаков Алфаев.

Ибн Исхак вели: „ Ми рекле дека меѓу апостолите бил еден човек по име Сергиј, а биле 13 луѓе сем Иса алејхи селам. Тој човек христијаните го негирале и тоа е оној кој на евреите им се првиде дека е Иса алејхи селам. Јас не знам дали тој бил меѓу 12-те апостоли или бил 13-от. Тоа бил оној кој го распнале и кој им наликувал на Иса алејхи селам. Оние што го фатиле Иса алејхи селам, всушност не го познавале, се додека не му дале на Јуда Искариот 30 дирхеми да ги насочи кај него и да им го покаже точно кој е Иса алејхи селам. Тој им рекол: „ Кога ќе велзете кај него јас ќе го бакнам. Тоа е тој, кого ќе го бакнам а вие веднаш земете го. Кога тие влегле Иса веќе бил воздигнат, па Јуда всушност го видел Сергиј во ликот на Иса алејхи селам и не се сомневал во тоа. Се наведнал над него и го бакнал па тие го зедоа и го распнале. Потоа Јуда Искариот се покајал за чинот што го сторил, па се обесил. Тој кај христијаните е проколнат. Некои христијани пак тврдат дека токму Јуда бил тој што им се привиде на евреите во ликот на Иса алејхи селам и дека токму него го распнале а тој им говорел: „ Јас не сум тој што го барате, јас сум оној што ве насочи кон него.“ А Аллах навистина знае кој бил тој.

Така Иса алејхи селам е воздигнат жив кон небесата, а Возвишениот Аллах вели:

„ И нема ниту еден следбеник на Книга кој, пред неговата смрт нема сигурно да поверува во него, а на Денот Суден тој против нив ке сведочи.“ (Поглавје Ен-Ниса 159).

Ибн Џерир вели: Коментаторите на Кур`анот се разминуваат во значењето на тоа, па некои велат дека (пред неговата смрт) значи пред смртта на Иса алејхи селам, а пак тоа упатува на тоа дека сите тие ќе поверуваат во него кога ќе биде спуштен на земјата за да го убие деџџалот. Тогаш сите вери ќе бидат една вера, а тоа е правиот и чист ислам, верата на Ибрахим алејхи селам.

Сеид Ибн Џубејр пренесува преку Ибн Аббас во врска со ајетот: „ И нема ниту еден следбеник на книга кој, пред неговата смрт, нема во него да поверува“, вели: Пред смртта на Иса алејхи селам.

Слично се пренесува од Ибн Аббас но преку Ел-Авфиј. Ебу Малик вели: Тоа ќе биде при симнувањето на Иса алејхи селам, а пред неговата смрт, кога нема да остане ниту еден следбеник на книга (христијанин или евреин), а да не поверува во него. Ова мислење е исправно, а ќе го појасниме подоцна со докази, ако Аллах даде и на него можеме доверливо да се потпреме.

Различни коментари се искажани во толкувањето на овој ајет, меѓутоа, најисправниот кометар е првиот вовед, а тоа е дека нема да остане ниту еден следбеник на книга, а тоа е по симнувањето на Иса алејхи селам, а да не поверуваат пред тој да умре. Тоа е точно, бидејќи целта на изнесување на ајетот е утврдување на невистината која ја шират евреите за тоа како го убиле Иса алејхи селам, како го распнале, како и признавање дека христијанските незналици тоа го прифатиле.

Аллах известува дека тоа не се случило така, туку дека ним само им се привиде па го убиле оној, кој му бил сличен на Иса алејхи селам, а тоа воопшто и не го приметиле. Потоа Аллах го воздигнал кон себе. Тој останал жив и ќе се спушти пред Судниот Ден како што на тоа упатува мутеватир хадисот, кој ако Аллах даде наскоро ќе го изложиме. Тој ќе го убие месијата на заблудата ( деџџалот ), ќе го скрши крстот, ќе ја убие свињата, ќе го укине данокот и каматата, т.е. нема да го прифати од ниту еден следбеник на другите вери, туку само ќе прифати ислам или војна.

Целта на ова што го спомнавме во потврдувањето на Иса алејхи селам и продолжетокот на животот на небото, од каде ќе се спушти на земајта пред Судниот Ден е да ги нивелира евреите и христијаните, чии зборови за него се противречни и контрадикторни, недоследни и далеку од вистината. Евреите претерано го кореле, а христијаните претерано го фалеле. Евреите го прекорувале така што него и неговата мајка ги обвинувале за големи гревови, а христијаните пак прекумерно го пофалувале тврдејќи дека има она што нема и го воздигнале спротивно на евреите, од степен на пратеништво на степен на божество.

Возвишен нека е Аллах, и далеку од она што и едните и другите говорат, Аллах е Славен и Чист од сето тоа, и нема друг Бог сем Аллах.

20. Дали Аллах прави разлика меѓу неговите пратеници?

Дали има противречност?

Да!

2:253

Меѓу пратениците едни на други одликувавме: од нив имаше и такви со кои Аллах зборуваа, а и такви кои на повисок степен ги воздигнуваме. И на Иса, синот на Мерјем, Ние јаснотии му дадовме, и со Џибрил го потпомогнавме. Тие кои додоа по нив, да сакаше Аллах, немаше да се убиваат: до пристигнувањето на јаснотиите до нив, но, ете, се разединуваа. Меѓу нив имаше и кои веруваа и кои не веруваа. А Аллах да сакаше тие немаше да се убиваат. Но, Аллах работи она што го посакува.

Не!

2:285

Пратеникот веруваше во се она што му беше објавено од Господарот негов, и верниците: секој од нив веруваше во Аллах, и во мелеките Негови, и во Книгите Негови, и во пратениците Негови. „Ние не правиме разлика меѓу пратениците Негови.“ Тие зборуваа: „Ние сме послушни и потчинети, Прошката, Господаре наш, е Твоја! Свратилиштето, Господаре наш, е кон Тебе!“

Ајетот е молитва која муслиманите ја кажуваат и велат „Ние не правиме разлика помеѓу ниту еден од Неговите (Божји) гласници -пратеници“. (Забележете го „Ние како луѓе“, ова не се Божји зборови) додека самиот Бог во другиот ајет вели дека направил некои Пратеници да ги надминат другите.

Нема противречност затоа што муслиманите „не прават разлика меѓу ниту еден од Неговите Пратеници“, а Семоќниот Бог прави разлика која само Нему му е позната.

21. Гревот кај кого е кај Адам или кај Ева?

Во Куранот, Бог не го става товарот на гревот на жената, туку таа ја дели тежината на гревот, зошто е јасно дека и двајцата биле заведени од Сатаната и дека двајцата се подеднакво одговорни за тоа.

„Но, шејтанот ги намами да сторат грев и ги изведе од местото каде што живееја!“ – „Слезете!“- им рековме Ние. „Едни на други ќе бидете непријатели до одреденото време! Земјата ќе биде ваше живеалиште и уживање некое време!“(Куран, 2:36]..

И човекот рече: …таа ми даде од дрвото, и јас јадев. – (Библија; Битие, 3:12)

Овде Адам јасно ја обвинил жена му, како таа да е виновникот, додека подоцна ќе видиме со читањето на тоа поглавје дека таа го завела Адам и дека Адам ја послушал својата сопруга и под нејзино влијание го изел овошјето, а не под влијание на Сатаната. Куранот го корегира ова и јасно укажува дека додека Сатаната ја довел во заблуда жената, тој исто така го завел и човекот. Овој чин на Адам и Ева кои го јадат забранетиот плод е означен од страна на денешното христијанство како грев. Црквата вели дека поради овој грев, сите луѓе кои се родени, се родени во грев. Едно новороденче според денешното христијанството е родено со грев. Куранот кажува дека по јадењето од забранетото дрво, Адам се покајал и Бог му простил, бидејќи Бог е Најмилостив и многу простува. Човекот по природа е создаден да изврши гревови, било мали или големи гревови. Бог ја знае ова природа на човекот, затоа што Тој е Создателот. Бог од друга страна е Сомилосен и Тој ќе му прости на човек кога тој искрено ќе се покае. Да не правеа гревови луѓето, Бог немаше ни да ги создаде. Но иако се раѓаат невини, Бог сака луѓето кога ќе погрешат да Му се покајат и да ветат дека нема тоа да го повторат. Бог кој е Најмилостив тогаш ќе им прости на своите суштества и на Судниот ден овој чин нема да сведочи против нив. Лекцијата што Бог сака да му ја даде на целото човештво е: Исконското Простување, а не исконскиот грев. Последната објава ни кажува дека сите новороденчиња се родени безгрешни. Со тоа Бог го создал човекот невин – Човекот прави грев – Човекот се свртува кон Бог за прошка – Бог му простува на човекот, бидејќи Бог е Најмилостив.

22. „Метеори“ или ѕвезди кои ги гаѓаат ѓаволите?

Според Куранот ѕвездите кои се наоѓаат во долното небо (67:5; 37:6; 41:12) паѓаат (Поглавје 67:5; 37:6-8). Да ја погледнеме и оваа наводна контрадикција!

Невидливото е надвор од опсегот на науката. Нема начин науката дури и да потврди дали проектилот на „ѕвездите кои паѓаат“ се насочени кон некој ѓавол, бидејќи науката не може да ги открие ни самите ѓаволи, или пак ангелите. Овие се дел од Невидливото. Невидливото се зема како вера; не е наменета да биде „проверено“. Она што може да се потврди е кога Куранот зборува на овој физички збор (Виденото), за кој има многу ајети. Тоа се стиховите на кои треба да се фокусираат „научниците“.

Просечниот човек (особено на Арап од 7 век без формално образование), „ѕвездата што гаѓа“ се чини дека е само нормална ѕвезда од она што може да го види голо око. Дека Куранот прави дистинкции (различни зборови за различните ентитети) покажува предзнаење дека тие не се исти, дека ѕвездата што паѓа е различна од ѕвездата која е нормална и тоа е дистинкција достојна за почит.

А најблиското небо, секако, го разубавивме со ѕвезди и од нив го направивме она што се фрла врз ѓаволите и им подготвивме казна од пламен. (Поглавје Мулк: 5)

Куранот говори за планетите, плазма топките , кометите, месечините, метеоритите и ѕвездените блесоци и скоро сите ги категоризира под „ѕвезди“ и сè што е осветлено може поетски да се нарече светилка, без разлика дали изворот на светлината беше атомска фисија/фузија, рефлексија, согорување или нешто друго.

Со тоа, ѕвездите (плазма топките, соларни ветрови и слично) не се фрлаат самите себе и не ги гонат ѓаволите. Она што ги гони ѓаволите е شهب (пламен) како што е опишано на неколку други места во Куранот.

Објаснувањето на слушањето кое го прават шејтаните(ѓаволите) ни стига преку еден асхаб.

Ни пренесува Ебу Хурејра дека Пратеникот (ﷺ) рекол: „Кога Аллах одредува некаква работа на небото, мелеците мавтаат со своите крилја во послушност на Неговиот проглас, кој звучи како синџир влечен преку карпа“. (`Алија р.а. и другите раскажувачи рекоа: „Звукот допира до нив“. Вистина, и Тој е Севишен, Величествен. (34:23) Тогаш оние кои сакаат да чујат со крадење (т.е. прислушувањето на ѓаволите) ќе го слушнат прогласот на Аллах:– „Оние кои прислушуваат, (стојат еден над друг вака) (Суфјан, за да го илустрира ова, ги рашири прстите од десната рака и ги постави еден преку друг .) Пламен може да ги стигне и да го изгори прислушкувачот пред да ја пренесе веста на оној под него; или не може да го стигне додека не ја пренесе на оној под него, кој пак му ја пренесува на оној под него и така натаму додека не ја пренесат веста на земјата.(Или веројатно Суфијан рекол: „Додека веста не стигне на земјата.“) Тогаш веста е инспирирана на волшебник(пророкот) кој би додал сто лаги на неа. Неговото пророштво ќе се покаже точно (што се однесува до небесните вести). Народот ќе каже. „Зарем не ни кажа дека на таков и таков ден ќе се случи такво и онакво нешто? Откривме дека тоа е вистина поради вистинската вест слушната од небото.“

Всушност, фрлањето ѕвезди како пламен или нивната содржина кон ѓаволите има повеќе смисла отколку метеорите како камења да се фрлаат кон ѓаволите.

Од исламска перспектива ѓавол може да биде секое суштество, информација, податок, настан итн. што фрла сомнеж во умот или срцето на умот на верникот за постоењето, единството, милоста, добродетелството, итн. кон Алах.

Неодамнешните податоци од експериментите во LHC (Големиот хадронски судирач) открија дека универзумот не треба да постои. LHC е најголемиот и најскапиот научен проект во историјата на земјата. Со забрзување на протоните и анти-протоните до огромни енергии, а потоа удирајки ги еден во друг, тие собираат податоци за да се обидат да спојат што се случило во првите неколку микросекунди од големата експлозија. Како што веќе знаете, Куранот ја спомнува големата експлозија или Бинг Бенг во Поглавје 21:30.

Ова би се случило во првите неколку микросекунди од големата експлозија. Со оглед на тоа што материјата и анти-материјата настанале во точно еднакви количини, тие би се уништиле меѓусебно кратко време подоцна, оставајќи не без маса за да се формира универзумот. Куранот ни кажува во многу ајети дека материјата и анти-материјата и другите нешта се создадени во спротивни парови; машко-женско, темно-светло, топло-ладно, позитивно-негативно, горе-долу, добро – лошо и многу повеќе.

Значи, експерименталните податоци, како што е некој кој содржи податок кој пренесува информација-ѓавол, ни кажуваат дека универзумот не треба да постои. Што излегува од ѕвездите што се фрлаат кон овој ѓавол? Овој ѓавол(податок) ни кажува дека универзумот не треба да постои.

Многу работи се исфрлаат од ѕвездите, но ако се мислиме на нормални ѕвезди како нашето сонце, а не на егзотични работи како супернови, црни дупки, неутронски ѕвезди итн. Можеме да ги категоризираме во 3

-Честички на космичкиот зрак

-Фотони (електромагнетно зрачење)

-Неутрина

Неутрините се исфрлаат од ѕвездите во огромни размери. 60 милијарди соларни неутрина минуваат низ површина со големина на нашиот палец (1 – 2 цм) секоја секунда. За разлика од фотоните кои се запрени од масата, неутрините минуваат низ сè, бидејќи тие не комуницираат со материјата, освен некои форми на реакции на слаба нуклеарна сила.

Анти-материјата може да се создаде од неутрина. Всушност, оваа реакција е единствениот пат кога анти-материјата не се создава во пар со материјата, како што е случајот кога се создава пар електронски позитрон кога фотон со гама-зраци со доволна енергија го залева атом.

Еторе Мајорана теоретизираше дека неутриното може да формира сопствена античестичка. Научниците во Шпанија се обидуваат да го набљудуваат двојното бета распаѓање без неутрино на атомите на ксенонот што би докажувало дека неутрините навистина формираат свои античестички или антинеутрина. Ако успеат, тогаш би знаеле зошто симетријата материја-антиматерија не била нужно зачувана за време на биг-бенгот или на друг начин.

Така, неутриното тогаш би било она на што споменуваниот ајетите се однесува и се фрлаат кон овие ѓаволи. Овие ѓаволи инаку би го збуниле човештвото околу создавањето и неговите битија.

Всушност нам не ни е целосно познато ни влијанието на соларните ветрови кои ги имаат врз сите сателити и електронски уреди, меѓи кои многу од овие направи прислушуваат тоа што е на земјата, а некои гледаат и кон Небото(Хабл и сл), и нормално ова не се однесува на трансцедентното прислушување кое се случува на небото и невидливо за нашето око. Тоа што го знеме е дека електричните мрежи и сателити буквално може да бидат уништени при таква една електрична соларна бура која доаѓа од Сонцето.

Во рамките на сончевата бура имаме магнетна активност на површината на сонцето и тоа може да предизвика сончеви дамки. Ако овие сончеви дамки се поголеми, тие можат да предизвикаат соларен пламен при што се исфрла и плазма. Кога се исфрла оваа плазма, се јавува вториот феномен познат како исфрлање на коронална маса.

Поради растојанието помеѓу Земјата и Сонцето, околу 3 дена се потребни за да пристигнат честичките. Ова е една од причините зошто можете да ја видите Северната светлина. Една од најсериозните соларни бури што се регистрирани се случила во 1859 година и е позната благодарение на настанот Карингтон. Оваа соларна бура предизвика сериозни електромагнетни проблеми низ целата планета. Северните светла може да се видат на места каде што не може да се наведува нормално. Големи проблеми се појавуваат и во сите електромагнетните уреди.

Други поблаги соларни бури се случија во годините 1958, 1989, 2000 и 2010 година. Оваа бура имаше помало влијание, но се случија затемнување и оштетување на сателитите.

Од ова произлегува дека плазмата и те како може да има влијание врз тој што ги краде податоците(ѓаволите) во тоа време, и тоа да доаѓа и од ѕвезди како сонцето, односно од било какви енергетски стрели кои доаѓаат ширум вселената и притоа да ги уништат тие енергетски полиња со кои се обидува собирање на податоците од Универзумот. Со ова што го презентиравме не само што покажуваме дека не се работи за контрадикција во Куранот туку и еден научен факт кој е познат од скоро.

Сето ова не води до еден друг проблем со кој астрофизиката се соочува како и радио телескопите кои се обидуваат да слушаат звуци во вселената, како и потеклото на „Вселенскиот Крик“ Бидејќи е посебна тема потребно е дополнително објаснување за овој феномен со кој се соочуваат астрофизичарите и едноставно не се во можност да ги следат радио и другите сигнали кои доаѓаат од вселената.

23. Планини како „столбови“ во Куранот?

Таканаречена контрадикција објаснета за планините кои се поставени за да ги спречат земјотресите. (Поглавје 21:31; 16:15; 31:10) Дали е тоа научно поткрепен факт или контрадикција?

Книгата насловена како „Земјата“ е темелната книга на многу универзитети низ целиот свет. Еден од двата автора е проф. Емеритус Френк Прес. Тој бил научен советник на поранешниот председател на САД, Џими Картер, и 12 години бил претседател на Националната Академија на Науките, во Вашингтон. Во неговата книга стои дека планините имаат подземни корени. Тие корени се длабоко вкопани во земјата, и со оглед на тоа планините имаат облик на клинец (види на сликите 7, 8 и 9).

Слика 7: Планините имаат длабоки корени под површината на земјата. (Земјата, Прес и Сивер, стр. 413).

(океан, талог, континентална кора, мохо, прекривка, хоризонталана а не скалеста разлика)

Слика 8: Шематска секција. Планините како клинци, имаат длабоки корени вградени во земјата. (Анатомија на Земјата, Каилеукс, стр 220).

(британскиот остров, Северна Германија, Алпите, Европа, Руската платформа, Кавказ).

Слика 9: Другата илустрација ни покажува дека планините имаат форма слична колци, поради длабоките корени. (Науката за земјата, Тарбук и Лутгенс, стр.158).

(Протегањето на планината, ерозија, поместување, нивото на морето, корените на планината, покривка,континентална кора).

Еве како во Куранот се опишани планините. Бог вели во Куранот:

„Нели Ние одредивме Земјата да биде постела, а планините столбови?“

(Куран, 78: 6 – 7)

Модерните научници докажале дека планините имаат длабоки корени под површината на Земјата (види слика 9) и дека тие корени можат да ја достигнат својата величина над површината на земјата за неколку пати.

И поради тоа, најсоодветниот збор за да се опишат планините, базирајќи се на овие информации, е зборот „клин“, бидејќи повеќето соодветно наместени клинови се наоѓаат под површината на земјата. Историјата на науката ни говори дека теоријата за планините била поставена дури во последните години од деветнаесеттиот век.

Планините исто така имаат важна улога во стабилизирањето на кората на Земјата. Тие го спречуваат тресењето на земјата. Бог ни рекол во Куранот:

„И по Земјата Ние кренавме планини без таа да ги тресе…“

(Куран, 16:15)

Исто така, модерната терија за тектонската обвивка држи до тоа дека планините функционираат како стабилизатори на Земјата. Оваа наука за улогата на планините како стабилизатори на Земјата што туку почнала да се разбира, во рамките на обвивката на кората и тоа во доцните шеесетти години на овој век.

Дали можел некој во времето на животот на Пратеникот Мухамед, нека е Божјиот мир над него, да го знае вистинскиот облик на планините? Дали можел некој да си замисли дека таа цврста масивна планина, кој ја гледа пред себе, всушност се протега и има корени, длабоко во Земјата, како што изјавуваат научниците? Многу голем број на геолошки книги, кога пишуваат за планините, само го опишуваат делот кој се наоѓа над површината на Земјата. Ова е поради фактот, што повеќето книги не се пишувани од специјалисти по геологија. Сепак, модерната геологија ја има потврдено исправноста на куранските стихови.

24. Колку е долго траењето на Денот кај Аллах?

1000 години? Или?

22:47

И бараат побрзо од тебе за казната, но Аллах не ќе го изневери ветувањето Свое. Еден ден кај Господарот твој е како илјада години кои вие ги броите.

32:5

И Тој управува со се она што е меѓу небесата и Земјата, а потоа, во Денот определен, кон Него ќе се извиши: на Денот кој трае илјада години, според она како што вие броите!

Постојат коментатори на Куранот (муфесири) кои се традиционалисти и должината на траењето на денот сметаа дека е 1000 дена , меѓу нив се Ибн Абас, Ибн Кесир, Муџахид, Дахак, Кааб ,како имам Ахмед и Ибн Џерир.

„ преку кои се качуваат мелеките и Џибрил до Него, за еден ден кој изнесува педесет илјади години;“ (70:4)

Односно денот и времето во кој се качуваат ангелите и Џибрил до Семоќниот, за еден ден кој изнесува педесет илјади години;

Исто така шејх Ел Мези вели дека над Џеннет фирдевс се наѓа Аршул Рахман од кого жителите на рајот ќе слушаат чкрипење , кое ќе потекнува од славењето на ангелите кои се наоѓаат под Божјиот Престол и заради нивната близина до него. Ова укажува дека жителите на Рајот се суштества во некое идно време, односно време кога веќе настапил Судниот ден или после него.

Тефсирот на Џалалајни ни кажува дека ова се однесува на Судниот ден, иако тоа може очигледно да се препознае со читање на ајетите по претходниот и по стихот за кој станува збор (70:4). Значи, во суштина сфаќаме дека овој ајет ни кажува дека Судниот ден се мери како 50.000 (педесет илјади) години. Тефсирот Џалалајни оди понатаму и спомнува дека е од перспективата на неверникот; оттука Денот ќе биде различен за неверникот (подолг) и верникот (пократок). Но, за целите на овој напис, доволно е да се знае овој ајет од Куранот (70:4) се однесува на Денот на Проживување и се однесува на различен настан (не на истите настани споменати во двата претходни стихови, 22:47 и 32:5)

Така, сфаќаме дека Куранот зборува за три различни настани кои траат одредено време (денови):

Ајетот 22:47 се однесува на ден во Ахирет (т.е. Пеколот) кој трае 1.000 години.

Ајетот 32:5 се однесува на должината на времето (ден/долг период/епоха) за работите да одат до Алах, што се состои од 1.000 земјини години.

Ајетот 70:4 се однесува на Судниот ден кој трае 50.000 земни години за неверникот.

Сите три од овие настани бараат одредено време. Два од нив ни одземаат 1.000 години од нашата пресметка, додека на последната 50.000 години од нашата пресметка.

Значи, да резимираме, можеме да кажеме дека нема противречност бидејќи Куранот не зборува за истиот настан во секој ајет е посебен настан. Затоа избираме дека воопшто нема контрадикторност.

25. Колку ангели се бореле, 1000 или 3000?

Според Поглавје 3:124-126 тоа биле 3000 ангели:

124. Кога ти им рече на верниците: „Зарем нема да ви биде доволно вашиот Господар да ви помогне со три илјади мелеци?

125. Секако! Ако бидете издржливи и послушни, и ако одеднаш ве нападнат, Господарот ваш ќе ви обезбеди помош од пет илјади обележани мелеци.“

126. Тоа Аллах го направи само за да ве израдува и со тоа срцата ваши да се успокојат, – а нема помош, освен од Аллах, Силниот и Мудриот! –

Додека според поглавје 8:9 биле 1000:

– И кога од Господарот свој помош побаравте, Тој ви се одѕва: „Ќе ви пратам на помош илјада мелеци кои едни по други ќе доаѓаат.“

Одговор:

Ајетите од поглавје 3 се однесуваат на битката на Бедр , но коментаторите во Куранот се поделени и некои велат дека се однесува за битката на Ухуд. Разликата во мислењето е баш поради бројот на ангели. Еден од добрите претходници Реби Ибн Енес вели:

„Аллах ги помогнал муслиманите испраќајќи им илјада боци, па потоа таа војска прераснала во 3 000 , па потоа во пет илјади.

Како и да е 1000-та ангели биле пратени оној момент кога Пратеникот ﷺ. Го замолил Аллах, со зборови во кои кажал дека оваа мала група на муслимани ќе бидат унишштени и ќе нема кој да Го обожува после нив. Аллах ветува дека ќе испрати војска од ангели кои се еден по друг ќе се спуштаат. Војската на ангелите е спуштана во три интервали(етапи) како е веќе кажано, и на начин на кој што муслиманите, иако три пати со помала бројност, ја добиле победата, но првин со своја верба , а потоа со помош Божја преку ангелите кои биле праќани зависно од нивната верба.

А Аллах најдобро знае.

26. Дали Аллах ќе прости секому за сѐ?

Да, Аллах ќе им прости на оние кои бараат прошка.

4:110

Оној кој сработи зло или кој себеси си наштети, потоа побара прошка од Аллах – ќе го најде Аллаха Простувач и Сомилосен!

39:53

Кажи: „О робови мои, вие, кои ги занемаривте душите ваши, не губете надеж во милоста Аллахова. Аллах, навистина, ги простува сите гревови. Он, секако, е Простувач и Сомилосен!

Не, нема да прости!:

4:48

Аллах, навистина, нема да прости да Му се здружува здруженик, а се, освен ова, простува кому сака. А оној кој Му здружува на Аллах здруженик, тој, лажејќи, прави голем грев.

4:116

Аллах, навистина, нема да прости да му се припише здруженик, а ќе прости, кому сака, се друго освен тоа… Оној кој му припишува здруженик на Аллах веќе паднал во пропаст голема.

4:137

На оние кои веруваат а потоа не веруваат па потоа веруваат, па потоа не веруваат и потоа го зголемуваат неверувањето… Аллах никогаш не ќе им прости и не ќе ги упати по патот.

4:168

Оние, навистина, кои не веруваа и кои зулум правеа… ним Аллах не им прости и не им го покажа патот,

9:80

Ќе бараш ли прошка за нив или нема да бараш, па дури и да бараш прошка за нив и седумдесет пати па, Аллах, никогаш не ќе им прости. Ете, тоа е заради неверувањето нивно во Аллах и во пејгамберот Негов. Аллах не го упатува народот расипнички!

47:34

Да, оние кои не веруваат и кои одвраќаат од Аллаховиот пат а потоа ќе умрат, и уште се неверници… Аллах никогаш нема да им прости.

63: 5-6

А кога ќе им се рече: „Дојдете! Аллаховиот пратеник ќе бара прошка за вас!“ – ги тресат главите свои и ги гледаш како се оддалечуваат. Токму се горделивите! Сеедно е: да бараш или да не бараш прошка за нив – Аллах не ќе им прости. Аллах, навситина, не го упатува народот расипнички!

Во суштина Аллах простува сè додека личноста ја бара прошката и тоа го прави пред моментот на смртта. Стиховите кои зборуваат за луѓе кои умреле без да бараат прошка за такви гревови како што се припишување партнер на Бога се песимистичен крај на нивното неверување и казната која ги очекува бидејќи не се покајале. Исто така, оние кои не бараат прошка од Бога, дури и ако самиот пратеник Мухамед се молел за прошка за нивните гревови, Бог нема да го прифати тоа. Небарањето прошка и непосакувањето да се биде во Божје задоволство и негов опрост се работи кои можат да воведат во вечен оган и казна.

27. Дали сите Евреи и христијани ќе одат во пеколот?

Да, сите христијани ќе одат во пеколот.

3:85

На оној кој сака друга вера освен исламот – нема да му се прими. Tој на Ахиретot ќе биде меѓу поразените.

5:72

Сосем не веруваа оние кои зборуваа: „Аллах, навистина, е Месиja, синот на Мерјем.“ А Месиja зборуваше: „О синови Израилови, обожавајте го Аллах – Господарот мој и Господарот ваш! На оној кој ќе Му припише здруженик, Аллах му го забрани Џеннетот и престојувалиштето негово е огнот! Злосторниците немаат поддржници никакви!

Не, некои нема.

2:62

А оние, пак, кои веруваа – Евреи, христијани и Сабејци – и оние кои веруваа во Аллах и во Денот ахиретски, и кои правеа добри дела – па, за нив има награда кај Господарот свој, навистина! Тие не ќе стравуваат и не ќе тагуваат!

5:69

Оние кои веруваа и кои станаа Евреи и Сабејци и христијани … кои веруваа во Аллах и во Судниот Ден и кои правеа добри дела – та, нема да стравуваат и нема да тагуваат!

Божјата религија е една. Без разлика дали се нарекува христијанство или јудаизам или ислам, сето тоа бара да се поклонуваме само на Бога, да му се предадеме на Бога и да веруваме во судниот ден. Кога започна јудаизмот, тој беше единствената прифатена религија во своето време. Кога Исус бил испратен, христијанството станало божја религија, но тоа важело само краток временски период. Секој што го отфрлил Исус се смета за неверник во тоа време иако го следел јудаизмот или сабејството и слично. Кога дојде исламот, тој стана единствената прифатена религија. Секој кој го отфрла исламот се смета за неверник во Божјата вера. Некои научници на тоа ги додаваат оние луѓе кои веруваат само во Бога и во Судниот ден, но никогаш не слушнале за исламот или никогаш не ја добиле пораката за исламот на јасен начин.

Што се однесува до оние христијани кои веруваат во Исус како Бог или син Божји, Бог вели што може да се преведе дека значи:

5:116

И кога Аллах рече: „О Иса, сине Мерјемин, им зборуваше ли на луѓето: „Прифатете не, мене и мајка ми покрај Аллах, за две божества!“ Иса рече: „Славен биди! Не ми доликува да зборувам за она за што немам право. Ако ова го зборував – па, Ти би го знаел тоа. Ти го знаеш она што е во душава моја, а јас не го знам она што е во душата Твоја. Ти си, навистина, Зналец на тајните!“

5:117

Им го кажав само она што ми го нареди: „Обожавајте го Аллах, Господарот мој и Господарот ваш!“ И јас останав нивни сведок, постојано бев со нив, а кога ми ја зеде душава Ти ги посматраше. Ти си Сведок за се!

5:118

Ако ги казниш – та, тие робови се Твои, а ако им простиш – та, ти си, навистина, Силен и Мудар!“

5:119

Аллах ќе рече: „Овој е Ден во кој искреноста ќе им користи на искрените: за нив има бавчи низ кои реки течат, и во нив за навек ќе останат. Аллах е задоволен од нив и тие се задоволни од Него. Ете, тоа е победа голема!

Исламот е единствена Божја Религија во сите времиња и само тој ќе биде прифатлив кај Семоќниот на Судниот ден. останатите учења кои го отфрлаат Божјето едноштвото и негираат дека Мухаммед е дојден за сите луѓе ќе треба да си ги преиспитаат своите верувања и да го ускладат своето христијанство, јудаизам и слично со тоа.

28. Дали Иблис е џин или ангел?

Иблис е ангел:

2:34

И кога на мелеците Јас им реков „Паднете му на сеџда на Адем!“ – сите паднаа на сеџда, а Иблис тоа не го направи; тој одби, беше меѓу неверниците!

7:11

И, секако, Јас ве создадов; ви дадов изглед, потоа им реков на мелеците: „Паднете му на сеџда на Адем!“ – Сите паднаа на сеџда, а Иблис не беше меѓу оние кои паднаа на сеџда.

15:28-31

И кога Господарот твој им рече на мелеците: „Јас сум, навистина, Создател на човекот од глина што се меси, од кал што се тегне, и кога ќе го обликувам и кога во него ќе вдахнам од духот, творот Мој… па, паднете му на сеџда!“ И тогаш сите мелеци паднаа на сеџда, заедно! Освен Иблис кој одби да биде меѓу оние кои паднаа на сеџда.

20:116

И кога Ние им рековме на мелеките: „Паднете му на сеџде на Адем и, ете, сите паднаа на сеџда, освен Иблис.

38:71-74

И кога им рече Господарот твој на мелеците: „Јас сум Створител на човекот. Го создадов од глина. Јас ве создаов од оган, а него од кал. Па, кога ќе му дадам изглед и ќе му вдахнам дел од духот, паднете ми на сеџда!И сите мелеци паднаа на сеџда, сите до еден.А Иблис тоа не го направи: беше меѓу неверниците.

Иблис е џин:

7:12

Аллах рече: „Што те спречи па да не паднеш на сеџда кога веќе ти наредив?“ Иблис рече: „Јас сум подобар од него. Мене ме создаде од оган а него го создаде од глина.“

18:50

И кога Ние им рековме на мелеците: „Паднете му на сеџда на Адем!“ Сите паднаа на сеџда, освен Иблис. Тој беше меѓу џиновите па ја оскверни заповедата од Господарот свој. Ќе ги земате ли, тогаш, него и потомството негово за заштитници покрај мене? Тие се ваши непријатели. Е, само колку е лоша таа замена за зулумќарите!

38:76

Иблис рече: „Јас сум подобар од него: мене ме создаде од оган, а него го создаде од глина.“

Во арапската граматика постои правило познато како Таглиб, според кое, ако се адресира мнозинството, се вклучува дури и малцинството. Ако на пример, се обратам на одделение кое содржи 100 ученици од кои 99 се момчиња и едно девојче, и ако кажам на арапски дека момчињата треба да станат, тоа го вклучува и девојчето. Не треба да ја спомнувам посебно.

Слично во Куранот, кога Аллах им се обратил на ангелите, дури и Иблис бил присутен, но не се бара тој да се споменува одделно. Затоа според таа реченица Иблис може да е ангел или не може да биде ангел, но од Поглавје Ал Кахф поглавје 18, стих 50 дознаваме дека Иблис бил Џин. Нема место каде во Куранот се вели дека Иблис бил ангел.

29. Дали Аллах ќе ги награди добрите дела на неверниците?

Поглавје 9:17 и 9:69 јасно велат не. Меѓутоа, С. 99:7, имплицира да. Освен тоа, С. 2:62 им ветува на христијаните награда за нивните добри дела. Но, С. 9:28-33; 5:17, 72-73 ги нарекува христијаните идолопоклоници, а С. 9:17 е многу јасно дека идолопоклониците нема да имаат награда?

Освен оваа општа изјава во С. 99:7, Куранот, исто така, им дава на Евреите и на христијаните експлицитно ветување за награда за нивните добри дела:

Навистина! Оние кои веруваат и оние кои се Евреи и христијани и Сабијците, кои веруваат во Аллах и во Судниот Ден и кои прават добри дела, ќе имаат награда кај Господарот свој, за нив нема да има страв, ниту тагување. Поглавје . 2:62

Овој пасус ветува дека за нив „Нема страв“ и „ниту ќе тагуваат“ може да значат само дека ќе одат во рајот, а не во пеколот, што е дури и повеќе од одредена награда за некои добри дела.

Ибн Абас кога ги толкува овие ајети укажува дека Аллах не прифаќа никакво дело или работа од никого, освен ако тоа е во согласност со Аллаховиот Закон преку Пратеникот Мухаммед ﷺ. . Пред него, секој што го следел водството на својот Пратеник бил на правиот пат, следејќи го правилното водство и бил спасен во времето во кое го воспоставил. (Тефсир на Ибн Кесир, Коментар на Поглавје 2:62)

Верата на Евреите била прифатена кај оние кои се држеле до учењето на Тората и праксата на Мојсеј додека не дошол Исус. Кога Исус дошол оние кои се држеле до учењето на Тората и ја следеле праксата на Мојсеј и ако не го оставиле него и неговото учење и не го следеле Исус, тогаш биле во грешка. А верата на христијаните се оние кои се држеле до учењето на Евангелието и шеријатот на Исус и биле верници прифатливи од Бог додека не дојде пратеникот Мухамед (с.а.в.с.). Така што оние кои не го следат Мухамед (с.а.в.с.) и тие го следат од учењето на Исус и Евангелието и тоа што го практикуваат не е правилно. (Тефсир Ибн Кесир, Коментар на Поглавје 2:62)

Значи, Поглавје 2:62 зборува за оние ВИСТИНСКИ Христијани и Евреи кои се држеле до ВИСТИНСКИТЕ учења на претходните Пророци или Пратеници и до вистинските неизменети откровенија на Бог.

Со тоа не постои контрадикција во наведените ајети и христијаните и евреите кои нема да ја следат вистината и јасниот патоказ кој им дошол нема да влезат во Рајот. Оние христијани и евреи кои ќе поверуваат во пораката на Исламот и она со што дошол Мухаммед ﷺ., тие ќе бидат спасени и тие ја добиваат ветената награда и ќе бидат од оние кои нема да има страв, ниту тагување.

Пример за ова е Варака ибн Навфал кој бил роднина на родителите на Хатиџа, првата сопруга на пратеникот Мухаммед и бил син на Мухаммедовиот прадедо, Хашим ибн Абд Менаф, полубрат на Навфал ибн Абдул Менаф. Варака бил христијански евионитски свештеник и е почитуван во исламската традиција како еден од првите монотеисти кои поверувале во пратеништвото на Мухаммед.

Според исламските извори, Варака бил свештеник кој живеел во Мека и бил еден од оние коишто направиле детално проучување на Евангелието и Стариот Завет. Варака бил еден од верниците во времето на незнаење (ехлул фетра), што значи дека тој бил верник и пред пратеништвото на Мухаммед. Ова укажува дека евионитите имале вистинско верување во Аллах, и дека нивното верување во врска со Исус било примено кај Бог. Варака често размислувал и одел да се моли покрај Ќаба и ги читал библиските текстови на оригиналниот јазик. Тогаш Варака, со уште еден член на неговото племе, го видел Мухаммед како мало дете и веднаш го

вратил кај Абдул Муталиб (дедото на Пратеникот), што се толкува како предзнак за неговото знаење за пратеништвото на Мухаммед ﷺ.. Кога му стигнала првата објава Мухаммед, ﷺ, бил сам во пештерата Хира (место каде често одел да размислува за животот и Бог) кога го му се појавил Архангел Гавриил (Џибрил) тој се уплашил и возбудил, а кога дошол дома сопругата Хатиџа била покрај него. Преданието од Ајша, р.а, говори: „Хатиџа потоа го придружуваше нејзиниот братучед Варака бин Навфал бин Асад, кој во предисламскиот период бил христијанин и го познавал хебрејското писмо. Тој ќе пишуваше од Евангелието на еврејски колку што Бог посакал да пишува. Тој беше еден стар човек и го беше изгубил видот. Кога му било пренесено за првото откровение на Мухаммед, тој го препознал. Хатиџа му кажала на Варака: „Слушни ја приказната за твојот внук, о мој роднина!“, Варака запрашал „О мој внучко! Што си видел?“ Божјиот пратеник го опишал она што го видел и го слушнал.

Варака рекол:

„Тоа бил Архангелот (Jibra-eel – Гаврил) кој Бог го испратил на Мојсеја.“ Варака го

препознал неговиот повик за пратеништво како веродостоен, а исламската традиција раскажува за Варака дека рекол: „Се колнам во Оној во чиишто раце е мојот живот, ти си Пратеник на овој Уммет! Тебе ти дошол Божјиот повереник кој што му доаѓал и на Муса.“ Посакувам да сум млад и да можам да поживеам до времето кога луѓето ќе те прогонат. „Божјиот пратеник запрашал: „Дали тие ќе ме протераат?“ Варака одговорил потврдно и кажал: „Секој човек кој

На таквите и сличните на Варака им следува рајот и рајските градини и тие нема да бидат од оние кои ја одбиле пораката на Вистината.

30. Кој трпи загуба ако Пратеникот погрешил?

Прашање: Поглавје 34:50 му заповеда на Мухаммед (ﷺ.) да каже: „Ако залутам, ќе залутам само за себе (како сопствена загуба)“, што е „сериозна“ грешка во Куранот, како и спротивно на учењето на Куранот во голем број други ајети и укажува дека Мухаммед погрешил?

Одговор:

Ајетот гласи : „Кажи: „Ако скршнам во заблуда… па, навистина, скршнувам за себеси а ако по патот вистински се упатам, тогаш, тоа, навистина, е заради она што ми е објавено од Господарот мој. Тој, навистина, Се слуша и Близок е!“(34;50)

Прво, ајетот започнува со „АКО““. Значи, тоа скршнување е дефинирано со услов „Ако“. Ако Мухаммед, саллалаху алејхи ве алихи весалам, погрешил, тогаш не можел да продолжи да го кажува Куранот.

„[Тоа е] откровение од Господарот на световите. И ако Мухаммед измислил за нас некои [лажни] зборови, ќе го фатевме за десната рака, а потоа ќе му ја пресечевме аортата и нема никој од вас што би можел да [нѐ спречи] од тоа.“(Поглавје 69 ;43-47).

Но, бидејќи нашиот чесен пратеник Мухаммед с.а.в.с. продолжил да го проповеда и пренесува Куранот, тоа значи дека всушност, Тој бил потполно и апсолутно во право. Тој бил воден од Аллаховата објава. Вториот услов „Навистина“ споменат во ајетот е оној кој се исполнил и кој бил вистинит за пратеникот Мухаммед ﷺ и битен за нас. Потврда е друг ајет од Светиот Куран, „па потпри се на Аллах; навистина, ти си на јасната вистина“..(Поглавје Немл 79)

Забележете дека не постои АКО во ајетот кој е споменат, но има збор НАВИСТИНА, така што вистинскиот услов е исполнет за претеништвото на Мухамед ﷺ. кој беше на јасна вистина, водена од Аллаховата објава.

31. Зборот „Аллах“ не им е познат на христијаните

Зошто се учат христијаните на овие простори и пошироко дека Аллах е странски збор сеуште наидува на чудење кај лингвистите.

Само неколку примери за оние кои се уште се во недоумица.

Зборовите подолу, се преземени директно од Библијата на арапски. Наведен на арапски како ал-Китаб ал-Мукадис (т.е. Света книга), ова е писмо што го користат христијаните што зборуваат арапски (од кои сè уште има околу 15 до 20 милиони на Блискиот Исток). Така што оние кои не се запознаени со арапското писмо имаат со што да ги споредат, првата слика подолу е стих од Куранот – што е муслиманско писмо. На сликите арапскиот збор Алах е подвлечен со црвено за да може лесно да се препознае. При споредување на сликите, треба јасно да се види дека зборот Аллах се појавува и во куранските и во арапските библиски слики. Навистина, зборот Аллах се појавува низ арапските преводи на Библијата, бидејќи тоа е едноставно арапско име за Семоќниот Бог. Примерите подолу ќе помогнат да се смират сомнежите на оние кои биле измамени да веруваат дека муслиманите обожаваат друг бог – или од непријателските медиуми или од христијанската мисионерска пропаганда. Се надеваме дека ова ќе послужи како доволна документација за оние кои се уште се сомневаат во ова. Не можевме да смислиме друг начин да ја докажеме оваа поента, освен да ги охрабриме сите сами да направат понатамошно критичко и слободоумно истражување. Ве молиме, не заборавајте да ги споредувате сликите. . .

[Куран 1:1 – англиски превод]

„Во името на Бога, Милостивиот, Милостивиот.

Сега споредете:

[Битие 1:1 – англиска Библија – верзија на кралот Џејмс]

„На почетокот Бог ги создаде небото и земјата…“

[Битие 1:1 – арапска транслитерација]

„Фи ал-бади’ калака Аллах ас-Самаават ве ал-Ард…“

[Битие 1:1 – Арапска Библија]

[Јован 3:16 – Англиска Библија – верзија на кралот Џејмс]

„Зашто Бог толку го засака светот, што…“

[Јован 3:16 – арапска транслитерација]

„Ли-анху хакада ахаба Аллах ал-Алама хатаа бадала…“

[Јован 3:16 – Арапска Библија]

[Лука 1:30 – англиска Библија – верзија на кралот Џејмс]

„… Не плаши се, Марија, зашто си нашла милост кај Бога“.

[Лука 1:30 – арапска транслитерација]

“… Ла такхафи, ја Мерјем, ли-анаки кад ваџадти ни’амат(ан) и’нда Алахи.”

[Лука 1:30 – Арапска Библија]

[Лука 3:38 – Англиска Библија – Нова верзија на кралот Џејмс]

„син на Енос, син на Сет, син на Адам, син Божји“.

[Лука 3:38 – арапска транслитерација]

„бини Аноша, бини Шеети, бини Ааадама, абни Алахи“.

[Лука 3:38 – Арапска Библија]

32. Спорред куранот христијаните треба да ја следат Библијата?

За христијаните директно е заповедано: „и на следбениците на Инџилот им наредивме да судат според она што објави Аллах во него“ (Куран 5:47). Ние така и постапуваме, не затоа што го слушаме Куранот, туку затоа што тоа е напишано во Библијата и тоа го поддржува здравиот разум.

Одговор:

За жал не е така. Денес не е христијанството на Исус, ниту неговото евангелие. Денес се учат некои други евангелија и најголемото од сите е евангелието по Павле. Човек кој никогаш не го видел и признал Исус за време на неговиот овоземен живот. Денес е евангелието и книгите на човекот кој војувал против христијанството. Но вистината секако не останува сокриена. Јаков праведниот или таканаречениот брат на Исус бил природен наследник на Исус и вистински одговорот на Павле, на неискрениот и лажниот пророк. Тој го избркал Павле од ѕидините на Ерусалем. Но како дошло до тоа да денес се научуваат Павловите доктрини тоа останува прашалник на кој одговараат најчесто библиските историчари.

Прашање:Како четврто, Мухамед како што е познато по муслиманските преданија, не одговара на моралниот лик на пророците, какви што ги претставува Светото Писмо.

Одговор:

Повторно лаги и клевети. Истото го правеле и лицемерите во Мека и Медина. Неможејќи да се спротистават на верата Божја тие се спротитавиле на ликот и делото на Мухаммед ﷺ. Ова се нарекува селективно читање на стихови. Аллах, џелле шануху, вели дека би се разбегале од Пратеникот, с.а.в.с. ако спрема луѓето би бил лош и груб: “Со Аллаховата милост ти си благ кон нив. А да си груб и со тврдо срце, би се разбегале од твојата близина.“ (Али Имран, 159) Пратеникот ﷺ. дури му простил на убиецот на неговата ќерка, одговорен за суровото убиство на Зејнеба, ќерката на Пратеникот. Овој човек бил Хаббар. Он ги пресекол каишите на Зејнебината камила, по што таа паднала на земја, и бидејќи била бремена, таа пометнала. Малку подоцна и умрела. Ова била нечовечноста што тој ја направил и за која заслужувал смртна казна. Овој човек сега дошол кај Пратеникот и рекол:

„Божји Пратениче, јас избегав од тебе и отидов во Иран, но ми дојде мисла дека Бог не ослободил од нашите пагански верувања и не спасил од духовната смрт. Наместо да одам кај другите и да барам засолниште кај нив, зошто да не одам кај Пратеникот лично, да ги признаам своите грешки и своите гревови и да побарам простување од него?”

Пратеникот бил трогнат од тоа и рекол:

“Хаббар, бидејќи Бог во твоето срце ја всадил љубовта кон исламот, како можам јас да одбијам да ти простам? Јас ти простувам за се што си направил до сега.”

Во Библијата за жал постојат многу страшни описи за Пратениците и пророците Божји. Тоа никако не е дел од спознанието со кое дошол Исламот и објавата на Куранот и кои се отфрлаат. По објаснувањето на терминот “дерогација” во Исламот ние велиме:

“За нас, во Стариот и Нов завет не постои ниту една дерогирана приказна, туку некои од нив, се навистина лажни”, како што се следните:

Дека Лут(Лот) алејхи селам направил блуд со своите две ќерки, и дека двете забремениле од него; (Битие 19: 30 – 38).

Дека Јуда, синот на Ја’куб(Јаков) алејхи селам, направил блуд со неговата снаа Тамара и дека таа од тој чин забременила и ги родила близнаците Фарес и Зара: (Битие 38:12-30); и дека веровесниците Давуд(Давид) алејхи селам, Сулејман(Соломон) алејхи селам и Иса5 алејхи селам, се вонбрачни деца на Фарес: (Евангелие според Матеј 1: 3 – 16).

Дека Давуд(Давуд) алејхи селам, направил блуд со сопругата на Уриј, па од тој однос таа забременила. Потоа тој со измама го убил нејзиниот сопруг и ја зел за своја жена; (Втора книга Самоил 11: 2 – 27).

Дека Сулејман(Соломон) алејхи селам, кон крајот на својот живот станал отпадник од својата вера, им робувал на киповите и им направил храм во кој ќе им се моли; (Прва книга цареви 11:1-13).

Дека Харун(Арон) алејхи селам, им направил теле на израелците, дека лично го обожувал и им наредил да му се поклонуваат; (Излез 32: 1 – 6). За овие и слични приказни не велиме дека се дерогирани, туку дека се без сомнение, лага и клевета врз веровесниците на возвишениот Аллах.

Но кога збориме за Мухаммед, и за клеветите наведени за него во кратки црти ќе одговориме:

1.`Петтина од пленот – таа не припаѓа на него лично туку на семејството и на владетелот, за разлика од христијанството каде целото богаство припаѓа на царот, односно кралот кој е божји претставник на земјата. Мухаммед ﷺ. за разлика од христијанските водачи го делел богаството. Мухаммед алејхи селам живеел скромно и едноставно. Ѕидовите на неговата куќа биле направени од кал, а покривот од урмино лисје. Спиел на кожен душек исполнет со лисја. Најчесто се хранел со урми и млеко, а секогаш кога ќе имал месо за ручек во својата куќа, Мухаммед алејхи селам го делел со своите соседи. Внимавал и на чистотата. Рацете ги миел пред и по јадење, а во една прилика рекол: „Чистотата е половина вера!“ Се облекувал едноставно. На себе имал кошула и наметка. Често зборувал: „На Бога му е драго, а на луѓето им е пријатно човек да доаѓа во друштво чист и пристојно облечен“. Како што се грижел за здравјето, така не ја запоставувал ни телесната сила. Особено го сакал трчањето и честопати се натпреварувал со својата жена во трчање.

Во домашните работи ревносно помагал: палел оган, го чистел подот, ги молзел козите, ја крпел својата облека и ги поправал своите обувки.

Никогаш не се двоумел дали да и помогне на својата жена во која било работа. Мухаммед бил забележително доверлив и чесен. И пред да стане пратеник го викале „Ел-Емин“ (доверлив). Како трговец, кога продавал стока, доколку таа имала некој недостаток, тој за тоа ќе го предупредел купецот пред да почнат да се пазарат за цената. Благодарноста, исто така, била негова карактеристика. Никогаш не ја заборавал услугата која некој ќе му ја направел. Во очите на Мухаммед алејхи селам сите муслимани биле еднакви. Како што ги почитувал своите пријатели и другари, така со почит се однесувал и кон своите слуги. Болните редовно ги посетувал без оглед дали тие биле муслимани или не. Мухаммед алејхи селам ги сакал добрите шеги кои никого не навредуваат. Многу ги сакал и своите соседи. Секогаш кога ќе имал добар ручек им испраќал на соседите. На старите вдовици им помагал, наместо нив одел да пазарува. Во една прилика рекол: „Не е вистински верник оној кој не се однесува добро со своите соседи!“ Скромноста, исто така, му била прекрасна одлика. Кога доаѓал на некој собор, не им дозволувал на луѓето да станат за тој да седне на подобро место, туку седнувал таму каде што имало празно место.

2.Околу повеќеженство на Пратеникот. Куранот е единствената верска книга во светот, која вели: ,,Оженете само една жена.’’ Цитираната фраза се наоѓа во следниов Курански стих во поглавјето Ен Ниса: ,,Женете се со оние жени кои што ви се дозволени,со по две,со по три и со по четири! А ако стравувате дека нема да бидете праведни,тогаш само со една.“ (Eн Ниса,3)

Пред да биде објавен Куранот, не постоела горна граница за бројот на жените во еден брак. Многу Арапи едноставно ги собирале жените,некои ги имале над стотини. Исламот му дозволил на муслиманот да има две,три или четири жени,но под услов кон сите нив да биде праведен. Во Куранот,во поглавјето Ен Ниса, се вели: ,,Вие нема да можете кон жените ваши потполно еднакво да постапувате,колку и да го сакате тоа.’’ (Eн Ниса,129) Некогаш на христијаните им било дозволено да оженат колку што сакаат жени, затоа што Библијата со ништо не им го ограничува тоа. Дури пред неколку векови, христијанската црква, со посебен акт, го ограничила бројот на жените, на една.

Повеќеженството е дозволено кај Евреите. Во Талмудот ќе најдете дека Авраам имал три,а Соломон над стотина жени.

Таа пракса продолжила,се додека рабинот Гершом бин Јехудах (960-1030) не објавил посебен акт против повеќеженството.

3.Женидбата со Зејнеб, бившата жена на Зејд, неговиот посинок. Таа е како акт настапен по наредбата од Семоќниот Бог. Самиот Мухаммед претходно го договорил тој брак со неговиот осолободен роб и посинок Зејд, но нивниот брак не траел ниту една година. Зејнеб била од аристоратско семејство и од висок социјален статус. По разводот на брак на Зејд со Зејнеб бил прекинат стариот пагански обичај во кој усвоениот син бил на рамниште на биолошкиот син. Со бракот кој бил предложен и по наредбата на Аллах таквиот начин на размислување бил поништен.

Прашање: Освен тоа, за разлика од Мухамед, ниеден библиски пророк не бил изложен на дејството на маѓесници и врачари. Ајша, жената на Мухамед говорела: „Врачањето дејствувало на пророкот, така што тој почнувал да мисли дека направил работи кои не ги направил“, потоа сонил сон, каде му се јавиле двајца луѓе и му рекле дека тоа е последица на магијата која му ја направил Лубајд бен ал- Асам (Бухари, 4:54, 490). Во друг хадис се објаснува дека под дејство на магија му се чинело дека имал сексуално општење со жените, иако тоа не се случило во реалноста (Бухари, 7:71, 660).

Се случило и ова: Соопштувајќи го добиеното откровение Мухамед одеднаш ги објавил паганските божици ал-Лату, ал-Узу и Манат за вистински застапници, „на чие застапништво треба да се потпираат“. Како што гласи муслиманското предание, вечерта му се јавил Џибрил (Гаврил) и му рекол дека тие зборови дошле од сатаната. Мухамед се уплашил, но Џибрил го успокоил, уверувајќи го дека сатаната божем секогаш се обидува да се замеша во божественото откровение и му дал правилен текст во кој, напротив, се осудуваат тие лажни божици. (Куран 53: 21-23). Тој расказ е запишан речиси во сите рани биографии на Мухамед (освен во една). Тој може да се најде во делата на Ибн Исхака, ал – Вакида, Ибн Саада, ал – Балазура, ат – Табара и аз – Замахшара.

Освен тоа, како оправдување за Мухамед, во Куранот се говори: Пред тебе, ние не сме испратиле ниеден пратеник и известувач на верата, во чие кажување не би додавал нешто ѓаволот; Аллах го отклонуваше она што ѓаволот го додаваше, а потоа ги зацврстуваше своите зборови (Куран 22:52).

33. На кого е потчинет ветерот?

На Аллах или на Сулејман?

„А на Сулејман, силен ветер му потчинивме, по негова заповед дуваше кон земјата која ја благословивме; а Ние сe добро знаеме, (Куран, 21/81)

Како што може да се види од горенаведениот ајет Аллах го поставил ветерот да му служи на Сулејман(Соломон) ﷺ. и воедно да му биде како средство кое е под негова заповед. Овде има една индиција која нам во денешното модерно време ни е доста интересна, а тоа е енергијата на ветерот и користа која ја имаме ние денеска во современиот начин на користење, од ветерници кои даваат електрична енергија, па се до транспорт и пренос на патници и луѓе.

„А на Сулејман – ветрот (му го потчинивме), наутро преминуваше растојание од еден месец и навечер растојание од еден месец; и сторивме од изворите растопен бакар да му тече..“(Куран 34/12)

Овој факт на периодичен превоз од едно до друго место е технологија која денес сличи на воздушниот авио траспорт и превоз со високо развиена технологија која ги користи бенефициите на ветерот и она што Аллах го оставил како корист на луѓето.

34. Дали Земјата е „рамна“ според Куранот?

Во тој период се објавува Кур’анот и се објавува куранскиот ајет:

“И Земјата Ние ја порамнавме(раширивме)…” (Ел-Хиџр,19; Каф,7)

Мораме да го нагласиме прецизното и совршеното објаснување на овој курански израз раширивме. Употребен е единствениот соодветен израз за времето во кое е објавен и за сите наредни векови. Со изразот ја раширивме, Првото значење на ајетот: Земјата Ние ја раширивме… зборува дека Земјата е раширена, што не преставуваше проблем, бидејќи во тоа време луѓето можеле со своите очи да ја видат вистинитоста на тој ајет. Подоцна, кога се востанови дека Земјата е заоблена, гледаме дека тоа било единствен израз кој целосно одговара на описот на Земјинатасфера.

После тоа да го погледнеме овој кур’ански ајет:

“Тој ноќта ја обвива со денот, а денот го обвива со ноќта”. (Ез-Зумер,7)

Зошто Возвишениот Аллах го употребува зборот , обвива. Кур’анскиот израз потекнува од Аллах и затоа глаголот јукеввиру или покрива(обвива) е неверојатно прецизен и непогрешлив. Но, зошто е кажано покрива, обвива, а не ја раширува ноќта и денот, што подобро би одговарало на описот ако Земјата е рамна, или ги сменува денот и ноќта, или со кој било друг збор. Ако вие донесете нешто и го обвиете тоа околу тркалезен предмет ќе кажете: «Ја обвив ткаенината, на пр. во клопче, т.е. добив тркалезна форма така што го завиткав клопче. Ако сакате некој човек да ви направи нешто тркалезно ќе му кажете: «Земи го ова и заобли го!» т.е. направи од него топка. Директното значење на зборовите на Возвишениот Аллах:

“Тој ноќта ја покрива(обвива) со денот, а денот го покрива(обвива) со ноќта”.

е тоа, дека Тој направи тие да ја обвијат Земјината сфера…

Совршениот Куран укажува дека ноќта и денот ја опфаќаат Земјината сфераистовремено во секој момент. Возвишениот Аллах не рекол:» Тој Земјата ја покрива со ноќта, а потоа ја покрива со денот.» Зборовите: Тој ноќта ја покрива со денот, а денот го покрива со ноќта., со употреба на предлогот алана глаголот кеввере, заслужува поголемо внимание, за да добиеме дополнителен увид во доменот на совршенството на Кур’анот.

Тој ноќта ја покрива – Значењето на овој ајет е дека тие истовремено и заедно се наоѓаат околу земјината топка, и на тоа Кур’анот укажал пред четиринаесет векови, а до што човечката наука успеала да стигне дури во последниот период од историјата.

Ова прашање, прашањето за заоблената форма на Земјата, Кур’анот го спомнува и на други места. Зошто? Затоа што е тоа голема природна вистина…

Пренесува Ибн Тејмие во Меџму Фетава (25/195) дека ученикот на имам Ахмед, познатиот голем учењак кој напишал околу 400 дела, Ахмед ибн Џафер ибн Мунади кажал: „Нема разидување помеѓу учените дека небесата се со сферичен облик.“

Додава Ибн Тејмие: „Исто така се сложни учењаците дека Земјата со своите копна и со своите мориња е со сферичен облик.“ На друго место во истата книга (6/586) пренесува Ибн Тејмие дека двајца луѓе се спориле околу изгледот на небото и Земјата, дали тие се како две тркалезни тела или не. Едниот тврдел, другиот негирал. Потоа тој им одговорил: „Небесата се со тркалезен облик кај муслиманските учењаци, се пренесува кај исламските учењаци како што се Ахмед ибн Џафер ел Мунади, еден од големите учењаци од втората генерација(870-947), ученикот на Имам Ахмед кој напишал околу 400 книги. Ја пренесува иџмата(слагањето) дека имамот Ебу Мухаммед ибн Хазм(996-1064), Ебу Фераџ ибнул Џеузи(1114-1201) и го пренеле учењаците истото тоа во познатите сенеди (синџири) од асхабите и табиините, ги споменале и Аллаховите книги и суннетот на Неговиот Пратеник, саллаллаху алејхи ве селем. Го појасниле тој став со разумски докази, а притоа донеле и астрономски пресметки. Не ни е познато дека помеѓу исламските учени тоа некој го негирал освен една мала група на Ехлул Келам(филозофи и суфии) кои наведувале дека е дозволено небото да биде со четвртаст или шестоаголен облик и занегирале дека небесата се со топчест или сферен облик. Не ми е познато дека некој рекол дека не се со тркалезен облик освен незналица и оној од кого не се зема.“ Пренесува Ибн Хазм во својата книга Ел Фисал(2/78): „ Никој од муслиманските имами кој заслужува име на имам(предводник) по знаење не го негирал тркалезниот облик на Земјата(теквирул-ард), ниту е забележан и еден збор за неприфаќање на таквото тврдење. Туку, напротив, аргументите на Куранот и суннетот доѓле со потврда на нејзиниот тркалезен изглед.“ Потоа навел докази за тоа. Од главните докази со кои докажува Ибн Хазм, Решид Рида, Зухајли, Ибн Усејмин и останатите учени за топчестиот изглед на Земјата се зборовите на Возвишениот: „Небесата и Змејата со цел ги создал; Тој со ноќта го прекрива(завива) денот, со денот ја прекрива ноќта,..“(Ез Зумер, 5)

Самиот збор „завива“ означува дека нешто се омотува, а опште познато е дека денот и ноќта настапуваат наизменично. Со тоа станува јасно дека Земјата е со топчеста форма и се пренесува од голем број на учени дека кога човек би тргнал од едно место на Земјата во еден ист правец, неминовно пак би пристигнал на истото место од каде што тргнал.

Со тоа станува јасно дека единствените кои се сомневаа дека Земјата е со сферен облики не биле муслиманите туку тоа било учењето на Црквата и филозофите во исламскиот свет (претежно суфии ) и секој верник треба да биде поносен затоа што е следбеник на единствената исправна вера а тоа е исламот.

35. Каква е таа Ѕвезда што удира ?

Аллах вели:

86:1. Се колнам во небото и во Тарик! (Оној што удира) 86:2. А знаеш ли ти што е Тарик? (Оној што удира) 86:3. Ѕвезда блескава! (Сакиб)

Во речниците на арапскиот јазик ќе најдеме дека Тарик означува оној кој чука, кој удира, кој кова, тропа. Кој тоа чука или удира? Ајетот одговара и вели ѕвезда.Неџм значи означува ѕвезда.Таа ѕвезда има посебни особини затоа што и самата е еден феномен, посебен објект, тешко замислив, но реален и опиплив. Сакиб означува оној кој буши, продира, пронижува, кој блеска, кој засветлува.Овој збор значи зборува за особината на ѕвездата.Аллах џ.ш., значи се колне во ѕвездата (неџм) која произведува импулси кои наликуваат на удари или чукање (тарик), а истовремено прска гигантска светлина, радио бранови, гама и Х зраци (сакиб)! Добро знаеме колку се продорни гама зраците, Х зраците, радио брановите и светлоста! Каква е таа ѕвезда која така се однесува? Вакви својства астрономите им препишуваат само на неутронските ѕвезди.Неутронските ѕвезди се одликуваат со голема густина и неверојатно голема брзина на ротацијата, едно вртење во неколку секуди до едно вртење во 1.56 милисекунда! Таквите ѕвезди се нарекуваат пулсари! Зошто пулсари? Затоа што пулсираат. Од двата мегнети пола на пулсарот избива млаз на честици. Овие честици произведуваат многу моќен млаз на светлина, радио бранови, Х или гама зраци. Тој млаз го сече небото како светлото на светилникот. Магнетната и ротационата оска нa пулсарот не се подудараат! Секој пат кога овој зрак (било како светлосен сноп, радио бран, гама или Х зрак) ќе ја погоди Земјата се слуша прецизен пулс на радио бучава која личи на чукање (тарик) или ударање на моќен небески часовник следен со грмотевица! Значи Земјата добива шамари во точно одреден ритам! Кога ги слушнав овие удари со свои уши бев зашеметен и уверен дека навистина првите три ајети од Поглавје та Ет Тарик се однесуваат на овие космички објекти пулсари! Имено, по пат на интернет ако се приклучите на една од опсерваториите кои со големи радио телескопи го снимиле ова чукање на неутронските ѕвезди и самите ќе бидете изненадени од фрапантното согласување на цитираните ајети со однесувањето на пулсарот! Најенергетскиот пулсар е откриен во Раковата маглина (Краб Небула). Тој се врти по 30 пати во секунда и многу е магнетизиран. Се смета дека овие емитувања на продорен светлосен или радио блесок предизвикува постојано паѓање на материи од соседните ѕвезди, на начин, како кога на веќе ротирачки глобус би ударале со прст и на на тој начин ќе му ја одржуваме брзината на вртење.

36. Како може мравки меѓусебно да говорат според Куранот?

„И кога стигнаа до долината на мравките, една мравка рече: „О, мравки, влегувајте во живеалиштата свои за да не ве прегази Сулејман и војските негови, а тоа и да не го забележат!“ (Поглавје, Мравка,18)

Науката веќе потврдила дека мравките имаат сосема софистициран начин на комуникација. Пред неколку години, истражувачите почнаа да забележуваат дека возрасните единки во некои родови на мравки, како што е Myrmica, која содржи повеќе од 200 различни видови пронајдени низ Европа и Азија, создаваат бучава. Овие типови на мравки имаат специјализиран шилец долж стомакот што го галат со една од нивните задни нозе, слично на влечење на забите на чеше. Се чинеше дека прелиминарните студии покажаа дека оваа бучава служела првенствено како сигнал за итни случаи, дозволувајќи им на мравките да викаат за помош кога ќе бидат загрозени од предатор. Ларвите и младите кукли имаат меки надворешни скелети, што значи дека нивните специјализирани шилци сè уште не се формирани и не можат да прават бучава. Меѓутоа, како што куклите созреваат, нивната обвивка се стврднува во цврст егзоскелет како што се наоѓа кај возрасните мравки. Овие постари кукли имаат целосно функционални шила, но генерално се сметаше дека се тивки. Со помош на екстра чувствителен микрофон кој би ги забележал слабите акустични сигнали, истражувачите ги измериле звуците произведени од 10 различни М. scabrinodis ларви, шест незрели кукли и шест зрели кукли. Додека ларвите и незрелите кукли беа целосно тивки, зрелите кукли произведуваа кратки пулсирања на звук (постојат и аудио датотеки), објавени на сајтот на Current Biology. Понатамошната анализа на оваа бучава покажа дека тоа е поедноставена верзија на покомплексниот звук за возрасни. Како зрелите кукли да велеа: „Помош!“ додека возрасните велеа “Еј, јас сум тука! Ве молам дојдете за помош!

Слично на овие звукови мравките во Куранот се предупредувале меѓусебно за да војската на Сулејман ﷺ. не ги прегази.

Во цитираниот ајет спомната е женска мравка и тоа е, како што е во случајот со комарецот, пчелата и пајакот еден од големите феномени на Куранот. Мравјата колонија покажува сличности со заедничката пчела. Колиниите се значи како кошниците на пчелите, свет во кој доминира мајката и нејзината ќерка. Ако замислиме дека за доаѓањето на Сулејмановата ﷺ. војска исвестил собирач на храна или дежурна мравка, тогаш тоа би требало да биде женка, мравка-работник. Ако пак замислиме дека известил најпривелигираниот, најодбраниот член од колонијалната каста, тогаш тоа би била кралицата, а таа е женка.

Се смета дека по главата на човекот има 10 милиони мравки. Тоа е доказ како на Аллах џ.ш. му е лесно да создаде; бројот, големината и дека не представува никаков проблем. Помеѓу секоја врста на мравка присутна е одлична организација. Тие поседуваат совршени и различни одлики, од мравки кои како кројачи, сечат листови, до пустински мравки и мравки сеачи,, кои работат во земјоделството. Заедничка страна на мравките и сите други живи суштества е нивното сведочење на големината на Аллаховите суштествата и уметности.

Тоа е Аллаховото создавање; а покажете ми што создале другите? Ништо! Многубошците се во вистинска заблуда.(31-Лукман,11)

Автентичноста на Куранот

Случајот со Куранот не е ист со другите свети списи, од едноставна причина што тој бил запишан уште за време на животот на Пратеникот, а ние ќе видиме како се случило тоа. Разликите кои во тој однос го одделуваат последното крило на Објавата од двете први,всушност не се врзани со проблемот на датумот, што некои систематски го истакнуваат, не придавајќи им значење на околностите кои управувале со воспоставувањето на текстовите на јудео-христијанската Објава, како што не им придаваат значење ниту на околностите под кои Куранот му бил пренесен на Пратеникот. Се тврди дека еден текст од 7 век од нашата ера имал повеќе шанси да дојде до нас неизменет отколку другите текстови кои, можеби, имаат и до петнаесеттина векови додадена старост. Забелешката е точна, но таа не претставува доволно објаснување. Таа е повеќе направена за да се најде оправдување за модификацијата на јудео-христијанските текстови во текот на вековите, отколку да се истакне дека куранскиот текст, со оглед на тоа што е понов, помалку ризикувал луѓето да го изменат отколку првите два. Што се однесува на Стариот Завет, токму многуте автори на една иста приказна и ревизиите на текстовите кои за некои книги се објавени во повеќе епохи на христијанската ера, се причини за неточноста и за контрадикцијата. Што се однесува на евангелијата за кои никој не може да потврди дека секогаш содржат верен извештај за Исусовиот Збор или верна приказна за неговите дела која би била строго сообразна со реалноста, видовме дека сукцесивните редакции на текстовите се одговорни за сигурниот недостаток на автентичноста. Дури и повеќе, нивните автори не се очевидци.Треба да ја истакнеме разликата и меѓу Куранот, Книгите на пишаната Објава и хадисите, зборникот на кажувањата за делата и за зборовите на Мухамед. Некои придружници на Пратеникот почнале да ги редигираат текстовите веднаш по неговата смрт: со оглед на тоа што тука можела да се вовлече човечката заблуда, нивното собирање морало да биде продолжено подоцна и подложено на најсериозна критика. Како и текстовите на евангелијата, и тие имаат различна автентичност. Како што ниедно Евангелие не било утврдено за време на животот на Исус (сите тие се напишани многу подоцна од неговата мисија на земјата), ниедна збирка хадиси го нема завршено својот текст во времето на Пратеникот. Со Куранот е сосема поинаку. Текстот, онака како што бил објавуван, го учеле наизуст Пратеникот и верниците околу него, а го запишувале писарите од неговата околина. Тој, според тоа, на стартот ги задржал овие два елемента на автентичност што евангелијата ги немаат. Вака дејствува сè до смртта на Пратеникот. Рецитирањето, во една епоха во која сите не пишувале, но можеле да учат наизуст, дава значителна предност поради многуте можни контроли во мигот на дефинитивното утврдување на текстот.Куранската Објава му е пренесена на Мухамед преку Архангелот Габриел (Џебраил). Таа се протега на повеќе од дваесет години од животот на Пратеникот. Започнува со првите ајети од Поглавје та 96; тогаш се прекинува за три години и повторно почнува во текот на дваесет години, до смртта на Пратеникот во 632. година од христијанската ера, или десетина години пред хиџра (622) и десетина години по неа.Првата Објава била следнава (Поглавје 96, ајети 1 до 5)“Читај во името на Господарот твој кој создаде,го создаде човекот од нешто што се закачува![Читај, зашто Господарот твој, навистина, е Најблагороден,кој поучува со перо:го поучи човекот со она што не го знаеше”.Професорот Хамидулах, во воведот на својот превод на Куранот, обрнува внимание на тоа дека една од темите на оваа прва Објава била “пофалбата на перото како средство за човечкото сознание” и дека со тоа се објаснува “грижата на Пратеникот Куранот да се сочува со запишување”.Текстовите формално утврдуваат дека многу време пред Пратеникот да ја напушти Мека и да отиде во Медина (т.е. многу време пред хиџра), објавениот курански текст веќе бил писмено фиксиран.Подоцна ќе се увериме дека самиот Куран за тоа сведочи. Се знае дека Мухамед и верниците околу него имале обичај да го изучуваат (рецитираат) објавениот текст според сеќавање. Би било, значи, незамисливо Куранот да алудира на настани кои не би одговарале на реалноста, откако можеле многу лесно да се проконтролираат кај авторите на преписите во близина на Пратеникот.Четирите сури пред хиџра алудираат на редакцијата на Куранот пред Пратениковото напуштање на Мека 622. година (Поглавје 80, ајет 11-16):“Но, не! Опомена е тоа, навистина!

Во предговорот на својот превод на Куранот (1972) професорот Хамидулах ги опишува условите под кои до смртта на Пратеникот се објавувало запишувањето на куранскиот ткест:“Изворите се согласуваат во тоа дека секогаш, кога еден фрагмент од Куранот бил објавен, Пратеникот повикувал еден од своите писмени придружници и му го диктирал, прецизирајќи го точното место на новиот фрагмент во примената целина… се прецизира дека по диктирањето, Мухамед барал од писарот да му го прочита она што го забележал, за да може да ги коригира недостатоците, ако ги има. Едно друго славно предание ни кажува дека Пратеникот секоја година во месецот Рамазан го изучувал пред Џебраил целиот Куран (дотогаш објавен)… и дека при Рамазанот, кој му претходел на неговата смрт, Џебраил му наложил да го изучи два пати.. Се знае дека во времето на Пратеникот, муслиманите имале навика да бдеат за време на Рамазан, за да ги извршат додатните молитви изучувајќи го целиот Куран. Повеќе извори додаваат дека за време на ова последно споредување, неговиот писар Зејд бил присутен. Другите зборуваат за бројни други личности.”За ова бележење служеле бројни различни предмети: пергамент, кожа, дрвени таблици, лопатки од камили, мек камен за гравирање, итн.Но, во исто време Мухамед им препорачувал на верниците да го научат Куранот наизуст, што тие го правеле во целост или за еден дел од текстот кој се учел во текот на молитвата. Така настанале хафизите кои го знаеле целиот Куран наизуст и кои го ширеле. Двојниот метод на чување на текстот – писмено и со помнење, се покажал мошне скапоцен.Малку време по смртта на Пратеникот (632), неговиот наследник Ебу Бекир, првиот исламски халиф, побарал од Мухамедовиот писар Зејд ибн Сабит да подготви една копија и овој тоа го сторил. По Омеровата иницијатива (со оглед на тоа што бил втор халиф) Зејд ја консултирал целата документација што можел да ја собере во Медина: сведоштвата на хафизите, копиите на книгите што се направени на разните предмети, а им припаѓале на определени лица, а сето тоа за да се избегне секаква можна грешка во препишувањето. Така е дојдено до еден мошне вреден препис на Куранот. Изворите нè учат дека халифот Омер, наследникот на Ебу Бекир, во 634 година наредил од тоа да се состави една книга (мусхаф) која ја чувал, а во мигот на својата смрт й ја дал на својата ќерка Хафса, вдовицата на Пратеникот.Третиот исламски халифа, Осман, чиј халифат траел од 644 до 655 година, наложил една комисија, составена од експерти, да изврши големо критичко споредување со изворникот кој го носи неговото име. Таа ја проконтролирала автентичноста на документите утврдена од Ебу Бекир кои дотогаш се наоѓале кај Хафса. Комисијата ги консултирала муслиманите кои текстот го знаеле наизуст. Критиката за автентичноста на текстовите е извршена на најстрог начин.Се сметало дека усогласувањето на текстовите е потребно за да се задржи и најмалиот ајет кој бил подложен на дискусија: се знае, всушност, дека одделни ајети од Куранот коригираат некои други во однос на прописите, што совршено се објаснува кога ќе се присетиме дека пратеништвото на Пратеникот траело точно дваесет години. Така се дошло до текстот во кој распоредот на сурите го одржувал оној, така денес се мисли, кој го следел Пратеникот во своето учење на целиот Куран за време на Рамазанот, како што тоа погоре го видовме.Би можеле да се запрашаме за мотивите кои ги навеле првите три халифи, особено Осман, да извршат собирање и критичко споредување на текстовите. Тие се едноставни: ширењето на исламот било многу брзо во првите децении по смртта на Мухамед, а оваа експанзија се случила меѓу народите, од кои повеќето зборувале јазик кој не бил арапски. Требало да се преземат неопходни мерки на претпазливост, за да се обезбеди ширење на текстот во неговата изворна чистота: Османовото критичко споредување ја имало таа цел.Осман испратил примероци на текстот на ова критичко споредување во центрите на исламското царство, така што, според професорот Хамидулах, во наше време во Ташкент и во Цариград постојат преписи кои му се припишуваат на Осман. Најстарите примероци познати во наше време кои се наоѓаат во целиот исламски свет се идентични; истото тоа важи и за примероците кои се наоѓаат во Европа (во Националната библиотека во Париз има фрагменти кои, според мислењето на експертите, датираат од 8 и 10 век на христијанската ера, или од 1 или 3 век според хиџра). Многуте познати стари текстови се согласуваат покрај најминималните варијанти кои воопшто не ја менуваат општата смисла на текстот, ако контекстот воопшто и допушта понекогаш повеќе можности на читање во однос на тоа дека старото писмо било поедноставно од сегашното.Сурите, кои ги има 114, биле класирани според должината – од најдолгите кон најкусите, сепак, со неколку исклучоци.

Дополнителни причини:

1) Неарапите не би разбрале или би можеле да читаат/рецитираат неправилно без самогласките. Постоеја копии кои циркулираа без самогласките штом исламот се прошири во областите каде што не се зборуваше арапски јазик, така што Калифот одлучи да направи една стандардна копија со самогласки и беше сосема природно да се отстранат сите други за да се избегне забуна или отстапување во рецитирањето или разбирањето.

2) Многу луѓе слушаа што се рецитира од Пратеникот и правеа свои стенографски белешки, со што го составуваа својот личен Куран. Како и да е, работата на компилацијата би била сведена на официјалните забележувачи, а со тоа и сите стенографските копии би требало да се отстранат за да се избегне забуна во случај на грешка. Едноставно е, 100 луѓе слушаат предавање и сите прават белешки. Никој нема да ги има истите белешки како некој друг, зависи од разбирањето и брзината на пишување на луѓето. Официјалните забележувачи имаа копии кои беа проверени и одржувани во согласност со Пратеникот – ова беше официјалната главна копија. Ова е она што беше предвидено од Калифот. Сите други стенографски белешки, копии мораа да бидат уништени.

Некои од антисламските мисионери, без докази, објавуваат дека на многу луѓе не им се допаднал чинот на палење. Ова е погрешно, што се докажува со следново:

Се известува дека Зеид рекол: „Ги видов придружниците на Мухамед (како одат наоколу) како велат: „Се колнам во Аллах, Осман направи добро! Се колнам во Аллах, Осман направи добро!“ [Нисабури]

Ибн Ебу Давуд запишал од Мусаб ибн Сад ибн Аби Вакас дека сведочел: „Видов како луѓето се собраа во голем број при палењето на забранетите копии од страна на Осман; никој не зборуваше против него“. Алија р.а. коментираше: „Да бев командант наместо Осман, ќе го сторев истото“. [Закаши]

Речиси секој придружник на Пратеникот (ﷺ.) ја одобрил акцијата на Осман (р.а) освен еден.

Абдула Ибн Масуд бил многу близок придружник на Пратеникот (ﷺ.). Кога Осман (р.а) наредил да се уништат сите лични и други кодекси освен стандардните, Ибн Месуд (р.а.) одбил да ја предаде својата копија. Се прашуваме зошто Ибн Месуд реагирал вака? Кога го проучуваме неговото потекло, се наоѓа многу јасен, живописен одговор. Го репродуциравме текстот од написот на Акбарали Мехерали( Akbarally Meherally) во кој се објаснува причината за реакцијата на Абдула Ибн Месуд.

Текстот го цитираме вака:

Кратки био-податоци за овој ран придружник на Пратеникот (ﷺ) ќе ни помогнат да ја разбереме целата ситуација. Неговото име беше Абдула. Тој беше син на Масуд. За време на неговото детство го нарекувале и „ибн Умм Абд“ (син на мајка на роб). На рана возраст му се придружил на Пратеникот во неговата мисија и станал многу близок со него. Тој се обучил во домот на Пратеникот и го научил Кираетот на Куранот (прифатениот метод на рецитирање на Куранот) од самиот пратеник. Тој беше водечки угледен карија (рецитатор на Куранот) и често читаше гласно и јасно. Ибн Месуд беше препорачан од пратеникот на оние кои сакаа да го научат Кираетот. Тој беше многу запознаен со шеријатот и внимателно го следеше суннетот на пратеникот.

Кога Осман испратил наредба да се уништат сите копии на Куранот освен копијата на Зеид ибн Табит, Абдула ибн Месуд одбил да ја предаде неговата копија. Десаи отворено зборува за „почетното одбивање на Ибн Месуд да ја предаде компилацијата“ (The Quraan Unimpeachable, стр.44)

Ве молиме имајте предвид дека цитираниот текст од страница 44 зборува за „почетното“ одбивање на Ибн Месуд. Критичарот во својата почетна реченица многу погодно го игнорираше овој важен факт за оваа првична реакција на Абдула Ибн Месуд. Еве ја причината за оваа почетна или рана реакција. Абдула Ибн Месуд со себе имал личен примерок од Куранот (Мусаф) кој бил негов скапоцен личен имот. Ние, исто така, дознаваме од споменатото поглавје-3 дека Ибн Месуд направил некои белешки на неговата копија. Сосема е разбирливо дека секој религиозен учител или мисионер би развил еден вид сентимент за неговиот личен примерок на Божественото писмо кое го користел во текот на одреден временски период и уште повеќе, доколку има негови лични белешки на таа копија. Ваквите рани реакции се само нормални под најнормални околности. Критичарот го доведува во прашање прашањето за „личните белешки“ врз основа на тоа што не се обезбедени документарни докази.

Критичарот подобро да си постави прашање; „Дали мојата лична копија од Светата Библија, која ја користам во одреден временски период, има лични белешки или подвлечен текст? Незамисливо е некој библиски научник да има копија од неговата лична Библија без неговите/нејзините лични белешки.

Вистината е јасна од она што би сакале да го тврдат мисионерите. Калифот Осман (ра) не го уништил Куранот, наместо тоа, тој презел акција на обединување и уништување на можноста на појава на несоодветни варијанти.

Наведовме неколку варијанти на читања. Копијата од Куранот на Абдула Ибн Масуд, како што видов јас, беше најразлична (во варијантни читања) од речиси сите други копии. Ќе цитирам неколку примери.

Пример за различен изговор во Поглавје Ал Бакара:

2: 70 Ибн Масуд ја чита ал-бакира наместо ал-бекара

Пример за различни правописи во Поглавје Ал Бакара:

2: 19 Тој чита користејќи “кулла“ наместо “куллама“

Пример за употреба на различни синоними во Поглавје Ал Бакара:

2:98 Тој чита “сал“ наместо “уд’у“

Многу други придружници на Пратеникот имале различни читања во нивните копии од Куранот. Но, тие не се однесуваа на разликите во големината и мислењата на содржината на Куранот, тие беа само разлики во правописот, синонимите, изговорите итн.

Поглавјата што ги изеде една коза:

Нарацијата оди вака;

Пренесено од Ајша (р.а.): „Ајетот за каменување и доење на возрасен е објавен десет пати, а тие беа (напишани) на хартија и се чуваа под мојата перница. Кога Аллаховиот Пратеник с.а.в.с. почина и ние бевме завземени од неговата смрт, коза влезе и ги изеде листовите (Сунан Ибн Маџа, Хадис 1944)

1- Автентичноста на нарацијата:

Секогаш кога имаме нарација, треба да видиме дали е автентична или не? Нарацијата всушност има некои проблеми.

Посебниот синџир даден во Сунен Ибн Маџе открива дека еден од нараторите Мухамед бин Исхак го раскажува користејќи го зборо (‘ан) што е прилично двосмислен начин на раскажување и ја прави нарацијата слаба кога се користи од наратор познат по практикувањето тадлис [пракса на суптилно промашување на синџирот] и Мухамед Ибн Исхак е навистина таков наратор. Така, преку одреден синџир на раскажување во Сунен Ибн Маџе, раскажувањето е слабо и неавтентично поради горенаведениот недостаток, иако има и други прашања, како и споменати во редовите што следат. Ова го појаснува шејхот Мухамед Таки Усмани во Такмала Фатх Ел-Мулхим 1/69. Дарул Ахја Ал-Турат Ал-Араби, Бејрут.

Но и во Муснед од Имам Ахмед истата нарација е дадена преку истиот синџир, но со прецизен начин на раскажување, односно го нема дефектот како нарацијата во збирката на Ибн Маџе. Но, нарацијата е изложена на повеќе критики затоа што многу други прераскажувачи пренесуваат од Ајша (р.а.) за доењето, но никој не ги искажал зборовите што се наоѓаат во овој синџир иако нараторите во тие случаи се посигурни и поконзистентни од Мухамед Ибн Исхак. И поради фактот што овие зборови ги раскажува исклучиво тој и наспроти други многу поверодостојни наратори, научниците ја доведуваат во прашање неговата автентичност. Шејх Шуаиб Арнаути го класифицирал како Даиф во неговата класификација на Муснед од Имам Ахмад. Види Муснед на Ахмад 6/269 Хадис 26359.

2- Ајша р.а. не се пожалила за исчезнатиот стих:

Ајша (р.а.) го живеела целиот период на составување на Куранот за време на Ебу Бакр (р.а.) и Осман (р.а.) додека анонимно ја сметале за авторитет, па ако размислувала за некои ајети што недостасуваат, би им го предочила тоа на другите асхаби на Пратеникот (с.а.в.с.). Всушност, имаме докази за тоа дека Осман (р.а.) направил посебен напор да се консултира со Ајша (р.а.) и нејзините записи за да ја потврди официјалната компилација. Види Тарих Ал-Мадина на Ибн Шаба стр.997. И покрај сето ова, таа никогаш не го покренала прашањето за некој дел од Куранот дека е изгубен што е наспроти мислењето дека нарацијата се смета за веродостојна.

Две дополнителни сури во кодексите на Убеј и Ебу Муса:

Често, се вели дека Ебу Муса и Убеј бин Каб (двајца придружници на Пратеникот) тврдат дека постоеле 116 сури, наместо 114 сури. Но, дали е ова вистина?

Првата таканаречена дополнителна Поглавје беше именувана како „ал-хал“, а другата беше наречена „ал-хадф“. Нивниот превод е како што следува:

1. О Аллаху, ние бараме помош од тебе и бараме прошка од тебе, те славиме и ние ти веруваме. Се одвојуваме и го оставаме оној кој ти греши.

2. О Аллаху, ние те обожуваме и кон тебе се молиме и сеџда ти чиниме, а кон тебе трчаме и брзаме да ти служиме. Се надеваме на твојата милост и се плашиме од твојата казна.Твојата казна сигурно ќе ги достигне неверниците.

Со понатамошно проучување, дознаваме дека ова не беше дел од Куранот, туку тоа беа две парчиња „кунут“, молби кои Пратеникот (ﷺ.) понекогаш ги кажува во утринската молитва или молитвата наречена „витр“ по читањето. на Поглавје од Куранот. (Ахмад фон Денфер, „Улум ал Куран“)

Понекогаш, се вели дека имало и дополнителен ајет во копијата на Ебу Муса и Убеј бин Каб. Се вели дека било вака (превод):

“Ако на синот на Адам му се даде долина полна со богатства, ќе посака втора, а ако му дадат две долини на богатствата, тој сигурно ќе побара третﷺтомакот на синот на Адем ништо нема да ја наполни освен прав, а Аллах му простува на оној кој се кае.“

Повторно, со понатамошна истрага, сфаќаме дека ова е изрека на Пратеникот Мухамед, а не дел од Куранот.

Хуруфум Мукатаат: (зборовите чие значење не е познато)

Значењата не се знаат, но не значи дека тие се бесмислени! Ако 5-годишно дете не може да разбере учебник по медицина, тоа не значи дека зборовите од книгите се бесмислени.

Факт е дека зборовите се толку длабоки што мозокот на мало дете не можел да ги разбере. Така е и со Куранот каде постојат зборови кои не се јасни според нашето човечко значење.

Укинати стихови од Куранот:

На пациент со хипертензија, најпрво може да му се препишат АЦЕ инхибитори, потоа бета блокатори, а потоа блокатори на калциумови канали, а потоа и диуретици. Може да има комбинации или едноставна промена на лековите.

На пациентот никогаш не му се кажува дека ако неговиот крвен притисок не е контролиран од АЦЕ инхибиторите, ќе му бидат дадени овие или овие лекови одделно или во комбинации. Обично ниту еден лекар не ги кажува имињата на сите лекови однапред што би можел да ги има. Лекарот секогаш ја знае основната патологија, фармакодинамиката и фармакокинетиката и сите причини за промената на лекот, но обично не му кажува на пациентот сè.

Секој што има малку разум не би го сметал ова управување на чекор по чекор како контрадикција.

Промената на рецептите, откажувањето на претходните лекови не е недоследност на лекарот. Не е нешто за посочување, туку само значи дека докторот има познавање од медицината, добро ја познава својата област и своите пациенти. Тој знае како да се снајде.

Слично на тоа, кога Бог поништува каква било наредба, Тој ги знае причините, Тој знае сè, но тоа не значи дека Тој треба да ги оправдува своите постапки, неговите планови.

Кога Бог ги укина наредбите пропишани во еденајет и се добиени различните наредби во врска со тоа, мора да постои одлична логика за тоа, која би можела да ја разбереме или не, бидејќи имаме ограничено знаење, за што не сме свесни.

Ако лекарот нема потреба да ви кажува за сè што студирал и на кој начин ги применувал, тогаш ова е управување на Сезнајниот Бог. Тој нема потреба да ви ги кажува деталите за Неговото управување, за Неговите планови.

Ова никогаш не е недоследност и тоа никогаш не може да биде нешто што треба да се истакне.

Се споменува дека нема промена во зборовите Божји и затоа укинатите ајети се исто така присутни и се зачувани од збор до збор иако нивните пресуди се укинати.

Мора да има многу лекови кои се контраиндицирани за многу пациенти. Пациентите мораат да ги заборават поради сопствен интерес или во спротивно би страдале. И да, секогаш кога има контрадикторност за кој било лек, обично постои алтернатива за него, и затоа е пропишани во тој случај.Слично кога некои стихови беа направени да се заборават:

Мора да има голема доза на логика зад тоа, мора да е навистина разумно, кога е од сезнајниот Бог. Беа откриени алтернативните стихови кои беа слични на нив или подобрите од заборавените, па немаше никаква загуба.

Ниеден ајет Ние не го поништуваме а ниту, пак, забораваме а подобар или сличен на него да не донесеме. Не знаеш ли дека Аллах, навистина, е Кадар за сè? (2:106)

Никој не може да ги промени зборовите на Аллах:

Никој не ги променил зборовите на Алах. Укинатите стихови сè уште се во Куранот, непроменети. Зборовите на Аллах може да се преведат и како ветувања на Аллах. Аллах ги исполнува своите ветувања и никој не можеше да го спречи да го прави тоа.

Нецелосни фрази:

Контекстот е познат и бил познат и во тоа време. Второ, на различни места се бара да се размислува за Куранот, внимателно да се разгледа.

Зар тие не го разгледуваат Куранот внимателно? (4:82)

Не размислуваат ли за Куранот или, пак, има катанци врз срцата? (47:24)

Граматички грешки во Куранот:

Нема. Ова не се грешки, туку нешто што јасно оправдува дека Куранот има уникатен спој на метрички и неметричен говор. Куранот е единствен и различен, има свој лингвистички стил, стил надвор од границите на обичната арапска граматика.

Најдоминантно мислење за неповторливоста на Куранот е дека тој покажува единствена литературна форма. Некои од овие западни научници ги вклучуваат Робинсон, Гиб, Арбери, Замит, Лоренс, Џонс, Казанова, Николсон, Касис и многу други. На пример Арбери наведува.

„ Куранот не е ниту проза ниту поезија, туку единствен спој на двете“.

Она што мора да се забележи е дека некои од западните научници кои продолжуваат да го нарекуваат Куранот литературен форма како римувана проза го прават тоа врз основа на тоа што се признава уникатноста на Куранот. За да се илустрира ова Р. А. Николсон во својата книга „Книжевна историја на Арапите“ наведува:

„Така да, што се однесува до неговите надворешни карактеристики, стилот на Куранот е моделиран на сај’ или римувана проза на паганските бајачи, но со таква слобода што може да се опише како оригинална по потекло“.

Арапската поезија е форма на метрички говор со рима. Римата во арапската поезија се постигнува со секој ред од песната што завршува на одредена буква. Метричкиот аспект на арапската поезија се должи на нејзините ритмички поделби, овие поделби се нарекуваат „ал -Бихар, што буквално значи „мориња“ на арапски. Овој термин се користи за опишување на ритмичките поделби како резултат на начинот на кој песната се движи според нејзиниот ритам. Во арапската поезија има шеснаесет ритмички обрасци, на кои и целата арапска поезија се придржува или лабаво се заснова;

Процес

Арапската проза може да се нарече неметричен говор, што значи дека нема ритмичка шема како поезијата спомената погоре. Арапскиот процес може дополнително да се подели во две категории; Сај, кој е римувана проза и Мурсал кој е директна проза или што некои можеби го нарекуваат „нормален говор“.

Соодветен опис на Сај е, според зборовите на Фон Дефер:

„Книжевна форма со одреден акцент на ритамот и римата, но различна од поезијата. Сај’навистина не е толку софистициран како поезијата, но бил користен од арапски поети и е најпознат од предисламските арапски прозодии. Се разликува од поезијата бидејќи нема конзистентен ритмички шаблон и го дели со поезијата елементот на римата, иако во многу случаи се нередовно користени“.

Мурсалот може да се дефинира како книжевна форма која продолжува и не е поделена, туку се продолжува директно без никакви поделби, било на рима или на било што друго.

Куранскиот дискурс не може да се опише како ниту една од познатите литературни форми. Најдоминантно мислење е дека не се придржува до ниту едно од правилата познати на поезијата и процесот кој бил познат. Друго мислење е дека на Куранот комбинира метрички и неметриски состав за да создаде своја книжевна форма.

Куранската книжевна форма се разликува бидејќи не се вклопува во ниту една од книжевните категории објаснети погоре, не е како прозата на Сај’ или Мурсал и не се вклопува во ниту една од дефинициите. Ова може да се види со следниов пример:

Wed Duha wal laili idha saja Ma waddaka Rabbuka wa maa qala We lal akhiraatu khairul laka minal ula We la sawfa ya tieeka Rabbuka fa tarda…

Во утринските часови и до ноќта, Господарот твој не те оставил, ниту те замразел, а оној свет навистина ти е подобар од сегашноста и навистина Господарот твој ќе ти даде за да бидеш задоволен.

Испитувањето на целото поглавје со упатување на горенаведените книжевни форми покажува дека тоа не е Сај’ или Мурсал бидејќи овој стих има внатрешен ритам, додека Сај’ нема конзистентен ритам и Мурсал нема ритам или рима. Исто така, не може да се опише како поезија; севкупноста на ова поглавје, или кое било друго поглавје за таа работа, не се придржува до ниту едно правилата од Ал-Бихар .

„Ако Куранот не е, но тој е ритмички. Ритамот на некои стихови наликува на регуларноста на сај’…Но, курејшите критичари препознаа дека не припаѓа ниту на едната ниту на другата категорија.

Куранот ја постигнува оваа единствена книжевна форма со мешање на метрички и неметриски говор на таков начин што разликата не може да се согледа. Ова мешање на метрички и неметриски состав е присутно низ целиот Куран. Следниве примери го илустрираат ова,

Кога има метричка структура во која се почитуваат правилата на арапската поезија, коментирајќи ја оваа карактеристика Митвали наведува:

„Речиси е невозможно слушателот да го открие преместувањето од една во друга форма, ниту пак ова извонредно мешање влијае на флуидноста на изразувањето или го нарушува неговото значење“.

Куранот е навистина единствен во составот. Тоа не е ниту процес ниту поезија. Овој неповторлив стил се постигнува со мешање на метрички и неметриски состав и со непридржување до правилата на поезијата или процесот. Покрај ова, Куранот користи изрази кои се елоквентни, полни со возвишена реторика и се придржуваат до граматичките правила на класичниот арапски јазик.

Заклучок

Куранот е единствена форма на арапски говор. Тоа е говор на Севишниот Аллах. Формата на неговиот јазик не може да се опише како проза или поезија. Таа ја постигнува оваа единствена книжевна форма со мешање на метрички и неметриски говор на таков начин што неговиот стил не се засегнува и неговото значење не се искривува. Понатаму, Куранот не се придржува до правилата на прозата или поезијата, но сепак неговиот израз е граматички здрав. Ова може да се види со анализа на секое поглавје од Куранот. Севкупноста на секое поглавје има посебен карактер, со своја единствена форма и единствена употреба на литературни средства. Во оваа книга се обидовме да објасниме некои небулозни тврдења за грешки и таканаречени контрадикции во Куранот кои досега да беа воочливи кај секој хафиз на Куранот ќе предизвикаа сомнеж и ќе го натераа да се сомнева во исправноста на Исламот. Напротив, тоа што го гледаме е дека Куранот а со тоа Исламот претставува последен бедем на исправното разбирање на верата бидејќи Куранот е единствена автентична религиска Книга на денешницата која сеуште пркоси на времето и разните напади со цел да го дискредитираат исламското учење но сведоци сме дека ефектот е спротивен на очекуваното.